Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Και αυτό είναι μια πρακτική, καθημερινή πραγματικότητα στην ζωή όλων, διότι “φίλος επιζήμιος εχθρός επικαλείται”, όπως λένε κάποιοι, δηλαδή δεν αγαπάμε θεωρητικά μόνο, αλλά μεριμνούμε και η αγάπη μας, η φιλία μας, να πιάνει τόπο και να μην είναι μόνο συναίσθημα συμπόνιας και κατανόησης.
Διότι, αυτόν που σε ζημιώνει μπορεί να τον αγαπάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον κάνεις και νοικοκύρη στο σπίτι το δικό σου, διότι αυτό θα φέρει καταστροφή σε σένα, και όχι διόρθωση στον άνθρωπο που σε ζημιώνει. Ο Χριστός δεν είπε να κάνετε φίλους αυτούς που σας ζημιώνουν, αλλά εάν πεινά ο εχθρός σου να τον ποτίσεις, να τον ταίσεις και να πάει στο καλό, χωρίς να χρειάζεται και να ζει μαζί σου καταστρέφοντας την δική σου ζωή με το δικό του μίσος.
Ο ίδιος ο Χριστός είπε να κάνετε φίλους, αλλά όχι αφέντες και κύριους της ζωής σας ανθρώπους που σας μισούν, διότι αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα και όχι αγάπης και ανθρωπισμού. Ο ανθρωπισμός τελειώνει εκεί που ο εχθρός σου έχει τα αναγκαία για την διατροφή και την προστασία του.
Οι επιχειρήσεις και οι σχέσεις οι επαγγελματικές και φιλικές δεν ταυτίζονται με τον ανθρωπισμό, διότι έχουν άλλο υπόβαθρο και άλλο στόχο. Εάν παίρνεις εργάτες για την δουλειά σου θέλεις οι εργάτες να κάνουν την δουλειά τους και για αυτό θα αμειφθούν. Ο θεός βρέχει επί δικαίους και αδίκους, αλλά δεν ευλογεί τον άσωτο και τον τεμπέλη, όχι γιατί δεν τον αγαπά, αλλά γιατί δεν μπορεί ο ενδιαφερόμενος να αξιοποιήσει τα δώρα του δημιουργού.
Αντίθετα, εάν ευεργετήσεις με πλούτο τον άνθρωπο που σε μισεί, κινδυνεύεις πλέον εσύ και το δικό σου έργο, διότι αυτός που σε μισεί δεν θα μπορεί να κατανοήσει τα δικά σου κίνητρα και θα γίνει χειρότερος, πρώτα για τον εαυτό του και έπειτα και για τους άλλους.Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν διάλεξε για φίλους του αυτούς που τον μισούσαν και ήθελαν να τον σκοτώσουν – αν και όλους τους ευεργετούσε – αλλά διάλεγε για φίλους του εκείνους που κατανοούσαν με θετικό τρόπο όσα έλεγε, δίδασκε και έκανε.
Καθένας μας παίρνει από τον δημιουργό τα δικά του εφόδια και με αυτά πορεύεται κατά τις προσωπικές του ορέξεις. Όταν κάποιος φέρνει άρνηση – και μάλιστα μόνιμη – στην προσωπική σου ζωή και στους γύρω σου, εκείνον πρέπει να τον αποφεύγεις και όχι να τον κάνεις σύντροφο και φίλο, διότι θα το πληρώσεις ακριβά στο μέλλον. Η αρετή της διάκρισης των αξιών και η ορθή προσωπική επιλογή φίλων, συντρόφων και συνεργατών είναι βασικό χαρακτηριστικό – λένε οι Πατέρες – όσων θέλουν να ζήσουν την εμπειρία και την δύναμη της Ανάστασης στην προσωπική τους καθημερινότητα, αλλά και με την προοπτική του μέλλοντος και της αιωνιότητας.