Τα πήλινα αγάλματα των 8.000 περίπου στρατιωτών της Κίνας μας διδάσκουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι πηλός, δηλαδή χώμα, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο. Διότι, μπορεί το σώμα μας να αποτελείται από συστατικά του χώματος, της γης, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε χοϊκοί άνθρωποι μόνον, αλλά είμαστε εφοδιασμένοι και με άλλες πλευρές της ύπαρξης. Διότι οι εν λόγω στρατιώτες της Κίνας συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζουν. Άλλο το υπάρχω και άλλο το ζω, άλλο το υφίσταμαι και άλλο το έχω ζωή, μπορώ να κάνω σκέψεις και να τις πραγματοποιώ. Οι πήλινοι στρατιώτες της Κίνας είναι κατασκευασμένοι από χώμα, αλλά κανένας δεν είναι εν ζωή, αν και διαθέτουν τα εν ζωή προσωπικά τους εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Και αυτό πρέπει να μας κάνει πιό προσεκτικούς στην αντίληψή μας για τον άνθρωπο, διότι τα υφιστάμενα εξωτερικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς μας υφίστανται σήμερα, αλλά αλλοιώνονται, αλλάζουν, μεταμορφώνονται, και στο τέλος εξαφανίζονται και παύουν να υπάρχουν. Η απλή μελέτη του ανθρώπου δείχνει ότι δεν είμαστε μόνον ό,τι βλέπουμε εξωτερικά, αλλά υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο, το στοιχείο της ζωής, το οποίο και ενεργοποιεί τα συστατικά του χώματος και παράγει την ζωή.
Και από την άποψη αυτή η περιγραφή της Βίβλου για την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου ειδικότερα είναι αποκαλυπτική. Διότι “κτίζεται” ο κόσμος, δημιουργείται και ο άνθρωπος, ωστόσο υπάρχουν διαβαθμίσεις και προοδευτική εξέλιξη. Ο άνθρωπος, δηλαδή, διαθέτει όχι μόνον τα φυσικά χαρακτηριστικά, αλλά διαθέτει και ένα εξελισσόμενο είδος ζωής, ένα στοιχείο που δεν υπάρχει σε κάποιο άλλο δημιούργημα.
Όλοι οι ζώντες οργανισμοί έχουν την αγωνία της ύπαρξης, αλλά κανένας άλλος οργανισμός δεν μπορεί να αναζητήσει άλλους ορίζοντες, άλλους ρόλους μέσα στην καθημερινή του ύπαρξη και λειτουργία. Διότι ο άνθρωπος, εσείς και εγώ, δεν έχουμε μόνον ανάγκες διατροφικής τροφοδοσίας, αλλά αναζητούμε και ψυχικές επεκτάσεις, αναζητούμε την λύση των μυστηρίων της ζωής και του θανάτου.
Ποτέ κανείς άνθρωπος μέσα στην ιστορία δεν αποδέχθηκε τον θάνατο και την ανυπαρξία ως λύση της υφιστάμενης ζωής. Αντίθετα, όλοι οι άνθρωποι έχουμε την αγωνία όχι μόνον της φυσικής επιβίωσης, αλλά αναζητούμε και απάντηση στα μεγάλα δημιουργικά ερωτήματα που τίθενται σε όλη την διάρκεια της ζωής μας.
Μόνον ο Χριστός υπέδειξε μια πορεία και ένα στόχο πέραν των αναγκαίων και πολυτίμων της καθημερινότητας και αυτό είναι το προνόμιο των αναζητητών του ίδιου του δημιουργού.