Ένας στρατιώτης είναι μία ζωντανή ύπαρξη, που κινείται και κατακτά τον καθημερινό του στόχο. Αυτό συμβαίνει όσο χρόνο ζει πάνω στην γη. Στην συνέχεια, αν και μπορούμε να κρατήσουμε την μορφή του σε μια φωτογραφία ή ένα άγαλμα, ο στρατιώτης δεν υπάρχει. Υπάρχει η ανάμνηση, πιστή ή κατά προσέγγιση. Δεν υπάρχει όμως το άτομο, ο στρατιώτης, διότι αυτός έχει αφήσει την τελευταία του πνοή, και διαγράφηκε από τον παρόντα κόσμο, όσο δυνατός και αν ήταν, ή είχε μεγάλα ή μικρά κατορθώματα, ή ήταν ψηλός και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του.
Ο πήλινος στρατιώτης είναι ένα άγαλμα με υλικά από την γη, πηλό και νερό, τα οποία κάποιος καλλιτέχνης επεξεργάστηκε με τέχνη, ώστε να αποδώσει την μορφή του προσώπου που είχε μπροστά του. Εκείνο που δεν μπόρεσε να του δώσει είναι η πνοή της ζωής. Αυτό το μικρό, αλλά κρίσιμο στοιχείο της προσωπικότητάς μας. Τόσο κρίσιμο, που όσα άλλα χαρακτηριστικά και αν συγκρατήσουμε, δεν έχουν αξία, αφού ο κρίσιμος κρίκος που τον συνέδεε με την ζωή έχει εκλείψει πλέον, αφήνοντας τον πηλό και την τέχνη μόνο ως ενθύμιο και όχι ως ζωντανό πλάσμα.
Όσες ενέσεις αίματος και αν κάνουμε σε ένα πήλινο άγαλμα, δεν πρόκειται το άγαλμα να περπατήσει ή να μιλήσει. Διότι η ζωή κάνει όλες τις άλλες λειτουργίες πραγματικότητα, και δεν υπάρχουν λειτουργίες του σώματος εκτός ζωής. Ένα άψυχο πήλινο άγαλμα, παραμένει ες αεί ακίνητο, χωρίς κίνηση και αναπνοή ζωής. Έχει αποτυπωθεί στον πηλό το πρόσωπο και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά το κέντρο, που είναι η ζωή, δεν μπορεί να επιστρέψει στον πηλό, όσο πιστό και αν είναι το πήλινο αντίγραφο σε σχέση με το πρωτότυπο πρόσωπο που παριστάνει.
Και μπορεί η παρουσία του πήλινου αγάλματος να προξενεί εντύπωση με την καλλιτεχνική του επιτυχία, και να επιφέρει αναμνήσεις από την περίοδο που το πρόσωπο αυτό ήταν στην ζωή. Όμως η ζωή έχει φύγει για πάντα, και ποτέ δεν πρόκειται να επιστρέψει στο πήλινο σώμα, που διασώθηκε μεν από τις ιστορικές κακουχίες, αλλά η ζωή δεν διατηρήθηκε. Και δεν διατηρήθηκε, όχι γιατί δεν άντεξε τις κακουχίες μέσα στο χώμα, αλλά γιατί ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην δημιουργία του από πηλό ή μέταλλο και άλλα υλικά, δεν μπόρεσε να δώσει υπόσταση ζωής κατά την ανθρώπινη έννοια.
Η ζωή είναι το κρίσιμο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλα τα άλλα έχουν μεγάλη αξία, αλλά η αξία αυτή δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια της ζωής. Αυτού του παράγοντα που δίνει νόημα στην προσωπική μας καθημερινότητα, και μάς οδηγεί σε περιπέτειες νέων ανακαλύψεων ζωής. Και ο Χριστός ήρθε για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Να δώσει στην υφιστάμενη σήμερα ύπαρξη ζωής, να προσθέσει ποιότητα, αλλά και μήκος βίου με προοπτικές αιωνιότητας.