Πριν την έναρξη ενός πολέμου υπάρχει κατά κανόνα η διπλωματική διαδικασία. Οι εμπόλεμοι κάθονται σε ένα τραπέζι και προσπαθούν να βρουν λύσεις πριν ξεκινήσει ένας πόλεμος, ξέροντας ότι αυτό είναι το καλύτερο. Και είναι προφανές ότι όσο μεγαλύτερες οι απαιτήσεις και το διαφιλονικούμενο τίμημα, τόσο πιο σκληρή είναι και η διπλωματική εργασία και κάθε μέρος προσπαθεί να ανακαλύψει τα τρωτά της άλλης πλευράς για να ζητήσει και να πετύχει περισσότερα.
Αυτό ακριβώς μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός με το δικό του παράδειγμα. Διότι το διακύβευμα της διδασκαλίας του δεν είναι εποχιακό και θνητό, αλλά ενέχει και τα σπέρματα της αιωνιότητας, άρα και ο αγώνας έχει ειδικές απαιτήσεις ανάμεσα στους διάδικους. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν ξεκινήσει την διδασκαλική του περίοδο, ο Χριστός πέρασε από το διπλωματικό τραπέζι των συνομιλιών και αναδείχθηκε νικητής 3-0 έναντι του αντιπάλου του, όπως μας περιγράφουν και οι τρεις ευαγγελιστές.
Και όταν ο αγώνας μεταφέρθηκε στο πεδίο της μάχης, εκεί ο αντίπαλος κατάφερε να τον νικήσει μόνον κατά το τμήμα της δικής του εξουσίας, αλλά η εξουσία αυτή ήταν εγκόσμια, παροδική και αφορούσε μόνον την διάρκεια αυτής της ζωής και όχι της αιώνιας. Για τον λόγο αυτό και η ανάσταση είναι η απόδειξη της ιδιαίτερης εξουσίας που διέθετε ο Χριστός, ο οποίος έχοντας καθορίσει τους κανόνες της διδασκαλίας του για την καθημερινότητα, άνοιξε και τις θύρες της αιωνιότητας με την εξουσία που εκείνος μόνον διέθετε.
Αυτό ήταν το ζητούμενο και αυτή ήταν και η νίκη που άνοιξε τον δρόμο για μια διαφορετική οπτική γωνία του σύγχρονου κάθε φορά κόσμου. Ο πόλεμος του νερού είναι ο πόλεμος για την κατάκτηση και απόκτηση των στοιχείων της ζωής που εμείς στερούμαστε σήμερα. Και ενώ ο Χριστός μας δίδαξε με λόγο και έργο την διαδικασία απόκτησης και διατήρησης του νερού της ζωής μέσα μας, εμείς παραμένουμε θεατές στο ίδιο έργο, όπου η καθημερινότητα γονατίζει τον εσωτερικό μας κόσμο, η απουσία της αλήθειας τραυματίζει τα αισθήματά μας, και η επικράτηση του αδίκου έναντι του δικαίου είναι ο κανόνας με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Η εφαρμοσμένη διδασκαλία του Χριστού αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για την κατανόηση των αξιών της ζωής στην καθημερινότητα, έχοντας πάντα ως ορίζοντα και την αιωνιότητα, μια πραγματικότητα που γίνεται βίωμα μόνο μέσα από τις ποικίλες αντιρρήσεις του αγώνα για την απόκτηση του νερού της ζωής.
