Το νερό ως φυσικό υλικό αποτελεί το 70% περίπου της επιφάνειας του πλανήτη γη, και με βάση την διαπίστωση όλων των επιστημόνων, το νερό είναι το βασικό συστατικό της ζωής όπως εμείς την γνωρίζουμε.
Αυτή η γνωστή σε όλους μας διαπίστωση, δηλαδή του ρόλου του νερού στην ζωή αλλά και το πλήθος του πάνω στον πλανήτη, είναι προφανές ότι πρέπει να μας οδηγήσει όχι μόνον στην κατανόηση της εμπορικής αξίας του – εξαιτίας της οποίας και θα γίνονται οι πόλεμοι στο μέλλον, αλλά και σε μια βαθύτερη κατανόηση της βιολογικής του συμβολής στην ύπαρξη του ανθρώπου και κάθε μορφής έμβιου όντος πάνω στην γη.
Διότι αν η απουσία του νερού από άλλους πλανήτες είναι η αιτία της έρημης μορφής τους, δηλαδή της απουσίας ζωής όπως εμείς την βιώνουμε καθημερινά, τότε η αφθονία του πάνω στον δικό μας πλανήτη γη, υποδηλώνει κάποιο σχέδιο του δημιουργού της ζωής, ο οποίος συγκέντρωσε ως βασικό υλικό και επαρκές εφόδιο όλη την απαιτούμενη ποσότητα νερού, ώστε να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί η ζωή για χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια μέχρι σήμερα.
Και μπορεί κάποιοι να αμφισβητούν την ύπαρξη του δημιουργού και των δημιουργικών του δυνάμεων, αλλά αν τολμήσετε να πάρετε ένα βιβλίο ενός σύγχρονου δημιουργού και να βάλετε το δικό σας όνομα αντί για το δικό του, θα βρεθείτε στην φυλακή για σφετερισμό ξένης ιδιοκτησίας, ακόμη και αν ο συγγραφέας σας είναι παντελώς άγνωστος. Αυτό ισχύει για όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα και η άγνοια ή η ηθελημένη παράβλεψη αναφοράς στο όνομα του δημιουργού, επιφέρει βαρύτατες ποινικές συνέπειες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δημιουργός του κόσμου περιμένει να του αναγνωρίσουμε το δημιουργικό του έργο διότι σε διαφορετική περίπτωση θα μας κάνει ντα ντα, αλλά απλά σημαίνει ότι στερούμαστε την ευκαιρία να προσεγγίσουμε και να αναγνωρίσουμε τον δημιουργικό χαρακτήρα του δημιουργού και να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας των δημιουργικών δυνάμεων, περνώντας από την φυσική τελειότητα του ορατού σύμπαντος στην τελειότητα του μη ορατού και άγνωστου, αλλά και υπαρκτού μέλλοντος.
Ενός μέλλοντος που περιλαμβάνει κάθε φυσικό πρόσωπο που είναι πρόθυμο να ακούσει, να δεχθεί και να αποδεχθεί την διδασκαλία του Χριστού, ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για την κατανόηση όχι μόνον του εσωτερικού μας ανθρώπου, δηλαδή να έχουμε το “γνώθι σαυτόν”, αλλά άνοιξε τον δρόμο και για την κατανόηση των αιωνίων πηγών της ζωής, οι οποίες με βάση την προσωπική και ατομική μας εμπειρία στην διάρκεια του βίου μας, είναι προσβάσιμες για μελέτη και εφαρμογή στην ατομική μας καθημερινότητα.
Η προσωπική μας απομάκρυνση από την γνώση του δημιουργού και των δημιουργικών του αρετών και δυνάμεων, στερεί αποκλειστικά μόνον εμάς από την επίκαιρη κάθε μέρα εμπειρία της δύναμης της αναστάσεως, και μας βυθίζει στην εσωστρέφεια και τα αδιέξοδα της μικρής μας εικόνας για την πίστη στον δημιουργό μας.
