Κύριο μέλημα του Χριστού και αργότερα των μαθητών του ήταν να φέρει τους ακροατές του σε συναίσθηση των αξιών της ζωής, συνεπώς και στην κατανόηση των νόμων και κανόνων της ζωής, και όχι μόνον της καλύτερης ζωής.
Διότι όλα ξεκινούν από την ζωή, την ύπαρξη της ζωής, και κατόπιν έρχεται η ποιότητα και το μήκος της ζωής. Αν δεν υπάρχει ζωή, τότε και κανένας λόγος για ποιότητα της ζωής δεν μπορεί να υπάρξει. Άρα, πρώτα πρέπει να γίνει κατανοητός ο νόμος της ζωής, της ύπαρξης της ζωής με τον καθοριστικό ρόλο του νερού, και στην συνέχεια η αναβάθμιση και η κατανόηση των μεγεθών και του περιεχομένου της ζωής.
Διότι η ζωή μας, η εμπειρική μας επαφή με μια καθημερινή πραγματικότητα για 50 ή 100 χρόνια, δεν εξαντλεί την έννοια της ζωής, αφού και μετά την δική μας παύση των προσωπικών εμπειριών, άλλοι συνεχίζουν χωρίς εμάς, χωρίς να τους λείπουμε, χωρίς να τους στερούμε εμείς κάτι από τις δικές τους εμπειρίες της ζωής, άσχετα αν εμείς προϋπήρξαμε, είχαμε εμπειρίες που μπορούμε να περιγράψουμε, ωστόσο η ζωή είναι κάτι πολύ πέρα από την δική μας περιορισμένη γνώση και εμπειρία.
Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν εξάντλησε το περιεχόμενο της διδασκαλίας του στην ηθική βελτίωση του ατόμου, αλλά έθεσε την βελτίωση σε άλλη βάση και άλλο στόχο. Και φυσικά το πρωταρχικό στοιχείο είναι το προσωπικό ενδιαφέρον κάθε φυσικού προσώπου, χωρίς το οποίο καμιά παραπέρα συζήτηση δεν έχει νόημα. Διότι καθένας μας καταλαβαίνει και αποδέχεται όσα ο ίδιος έχει ανάγκη να ακούσει, ανάλογα με τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα.
Για τον λόγο αυτό, τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι μαθητές του κατόπιν, έθεσαν στην πρώτη γραμμή το προσωπικό ενδιαφέρον των ατόμων που αποδέχονταν τον νέο κανόνα ζωής, τον κανόνα της πίστης. Διότι με αυτόν τον κανόνα της πίστης γίνεται κατανοητή όχι μόνον η εικόνα της καλύτερης ζωής στην καθημερινότητα, αλλά γίνεται κατανοητή η λειτουργία της ζωής και κατά το φάσμα του μη ορατού ακόμη μέλλοντος, άρα η άσκηση της πίστης έχει τον πρώτο λόγο στην περίπτωση αυτή.
Πρώτα δηλαδή πρέπει το φυσικό πρόσωπο να κατανοήσει την έννοια και να έχει την εμπειρία της αναζήτησης του δημιουργού, και κατόπιν με την δύναμη της αναστάσεως να περάσει από την επιφάνεια στο βάθος και από την εξωτερική περιγραφή των γεγονότων, στην προσωπική εμπειρία του μη ορατού κόσμου, ο οποίος προϋπάρχει χρονικά του ορατού και περιγραπτού.
Η διδασκαλία του Χριστού επιβεβαίωσε την ανάγκη για ζωή συμμορφωμένη με την κοινή λογική, αλλά έθεσε και τα θεμέλια και όπλισε τους ενδιαφερόμενους με την δύναμη της ανάστασης, μια δύναμη που συντελεί αποφασιστικά στην υπέρβαση των ορίων της καθημερινότητας, με στόχο την κατανόηση του δημιουργού της ζωής της αιωνιότητας.
