Η ορθή καθημερινή διαχείριση της ύλης και των υλικών πραγμάτων γενικότερα είναι ο στίβος της προσωπικής μας άσκησης, με την οποία αποκτούμε εμπειρία από την ποιότητα και την χρησιμότητα των επιλογών μας.
Ενώ, δηλαδή, είμαστε ύλη και ζούμε μέσα στην ύλη και δια της ύλης, η παιδεία που αποκτούμε από την διαχείριση της ύλης αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο πλούτου στον εσωτερικό μας κόσμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα βελτιούμενα καθημερινά αποθέματα προσωπικής επίγνωσης της αλήθειας των πραγμάτων. Το προσωπικό μας κέρδος, δηλαδή, παραμένει ως απόθεμα στην συνείδησή μας, και αξιοποιείται σε βάθος χρόνου και σε κάθε αναγκαία περίσταση εφαρμογής των ατομικών μας επιλογών.
Διότι σε κάθε περίπτωση η ευθύνη των επιλογών μας αρχίζει και ολοκληρώνεται από εμάς, και αυτό αποτελεί κρίσιμο στοιχείο στην συνολική εικόνα που απορρέει από τις μικρές ή μεγάλες αποφάσεις και επιλογές μας. Συνεπώς, η υπάρβαση – και όχι η παράβαση των κανόνων που διέπουν την ύλη και τον υλικό κόσμο – αποτελεί τον στόχο αναζήτησης του ίδιου του δημιουργού.
Διότι, αν η καθημερινή διαχείριση των υλικών πραγμάτων της δημιουργίας με κρατά δέσμιο και δούλο στην ύλη, τότε είναι δύσκολο έως αδύνατο να γίνει κατανοητός ο κόσμος πέραν των πέντε αισθήσεών μας, ακριβώς γιατί υποσκάπτεται σε καθημερινή βάση η πίστη για την περαιτέρω έρευνα του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα, άρα και του ίδιου του δημιουργού.
Αντίθετα, η καλλιέργεια και η αποκτούμενη εμπειρία από την συνείδηση των προσωπικών μας επιλογών επί της ύλης τροφοδοτεί με πίστη το μέλλον, και προετοιμάζει καλύτερες μέρες ελευθερίας από την δουλεία της ύλης. Διότι το ζητούμενο δεν είναι μόνον το ορατό μέλλον, αλλά και το επέκεινα του σήμερον, καθώς και η προοπτική της αιωνιότητας, όπως το εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός.
Η επαύξηση του εσωτερικού μας πλούτου με την επίγνωση της αλήθειας των υλικών δεδομένων, είναι η κρίσιμη παράμετρος που τροφοδοτεί με αισιοδοξία την καθημερινότητά μας.