Αν και είναι προφανής η διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές έννοιες, ωστόσο συχνά στην καθημερινότητα τις θεωρούμε ως ισότιμες, σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, ότι άλλο πράγμα είναι η πάλη, ο αγώνας, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες που μπορεί να οφείλονται σε διάφορους παράγοντες και όχι σε απροσδιόριστους εχθρούς, και άλλο πράγμα ο πόλεμος, με συγκεκριμένες απαιτήσεις και για συγκεκριμένο λόγο.
Και το καλύτερο παράδειγμα το έδωσε ο ίδιος ο Χριστός, κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Όταν χρειάστηκε να δοκιμαστεί δεν πήρε φαρέτρες και βέλη, κανόνια και πιστόλια, αλλά απάντησε στις προκλήσεις του εξωτερικού εχθρού με τρόπο κόσμιο και υπομονετικό.
Ο απόστολος Παύλος, εξηγώντας στον καιρό του το θέμα, μετέφερε την εικόνα από τον κόσμο του πολέμου, στην πάλη της περιόδου της ειρήνης. Δεν έκανε δηλαδή, ανάλυση των πολεμικών τεχνών, αλλά χρησιμοποίησε τα όπλα της εποχής του, δηλαδή της ατομικής προστασίας από τις επιθέσεις, για να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διατηρούμε την προσωπική μας ειρήνη. Και για τον ίδιο τον απόστολο Παύλο το κέντρο είναι η αλήθεια και η εφαρμογή της στην καθημερινότητα. Η αλήθεια των πραγμάτων, αλλά και η αλήθεια της Βίβλου, η οποία και αποτελεί το πολυτιμότερο εφόδιο στην ατομική μας καθημερινότητα.
Οι πόλεμοι μεταξύ των λαών είναι άλλο πράγμα, και η προσωπική μας πάλη για να κατακτήσουμε όσα έχουν ετοιμαστεί για τον καθένα, είναι μια ατομική μας ευθύνη που δεν μεταβιβάζεται και δεν μεταφέρεται σε τρίτους.