Η αγάπη για τη ζωή μάς παρακινεί να κάνουμε τα πάντα. Από τις ιατρικές εξετάσεις μέχρι τον κόπο της ημέρας για τον άρτο τον επιούσιο, το σύνολο των δραστηριοτήτων μας αποβλέπει στην βελτίωση και παράταση της ζωής μας καθημερινά.
Και αυτό αποδεικνύει ότι δεν είμαστε μηχανικά όντα, αλλά έχουμε ψυχικό κόσμο με επιθυμίες, έχουμε ευαισθησίες και κρίση, έχουμε απλότητα πίστης και διορατικότητα μέλλοντος, και γενικά, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι είμαστε φτιαγμένοι για ζωή, και μάλιστα για καλή και μεγάλης διάρκειας ζωή. Και αυτή η απλοϊκή προσέγγιση αποδεικνύει ένα πράγμα: ότι έχουμε στερηθεί κάτι που θα μπορούσαμε να το έχουμε, μας λείπει κάτι που το θέλουμε με όλη μας την δύναμη, αλλά δεν ξέρουμε πως να το βρούμε και να το πάρουμε πίσω.
Αυτή ήταν και η διδασκαλία του Χριστού. Όχι να γεμίσουμε με “όχι” και “πρέπει”, αλλά να ανακαλύψουμε την πηγή της ζωής, να μάθουμε, όχι την απάτη αλλά την αλήθεια, να μάθουμε να ζούμε και την εμπειρία της άλλης ζωής, της επέκεινα του τάφου που έχουμε στερηθεί άπαντες. Και, προφανώς, δεν αρκεί ένα διάβασμα της διδασκαλίας του Χριστού για να τα καταλάβουμε όλα αυτά, αλλά, όπως σε όλα τα πράγματα που θέλουμε να τα μάθουμε γιατί τα θεωρούμε πρακτικά πολύτιμα, πχ το κινητό μου τηλέφωνο, να αφιερώσουμε χρόνο και πολύτιμες δυνάμεις από την καθημερινότητα, προκειμένου να προσεγγίσουμε αξίες της αιωνιότητας, αξίες που περιγράφει ο Χριστός αλλά εμείς δεν γνωρίζουμε.
Και δεν γνωρίζουμε γιατί ποτέ δεν προσπαθήσαμε να υπερβούμε τα στερεότυπα, να αναζητήσουμε ορίζοντες πέραν από τα συνήθη, να βάλλουμε την λογική και την αντιληπτική μας ικανότητα να εργαστεί σκληρά, “σπουδάζοντας” – όπως θα έγραφαν οι πρώτοι μαθητές – να φτάσουμε στον σκοπό μας. Και, φυσικά, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κινούμαστε μεταξύ αναγκών και παιδικών γνώσεων, μεταξύ φημών και τυχαίων ενθυμήσεων, μεταξύ ουσιαστικού ενδιαφέροντος και ωχαδερφισμού. Και το αποτέλεσμα είναι η ημιμάθεια και η ουσιαστική άγνοια της αλήθειας των πραγμάτων από πρώτο χέρι. Συνηθίσαμε να είμαστε ουραγοί και όχι πρωτοπόροι, να παπαγαλίζουμε τις απόψεις άλλων γιατί εμείς δεν έχουμε ιδέα τι είναι όλα αυτά τα πράγματα.
Πράγματα όμως που όχι μόνον ασήμαντα δεν είναι, αλλά αντίθετα, είναι τα ουσιαστικά. Διότι, η επίγνωση αυτών των πραγμάτων και την καθημερινότητα βελτιώνει, αλλά και την θύρα της αιωνιότητας διατηρεί ανοιχτή για το αύριο και το μέλλον. Το σύνολο της διδασκαλίας του Χριστού αποσκοπούσε στην ανάπτυξη ευαισθησίας, αναζήτησης και συνάντησης του ίδιου του δημιουργού, και όχι επανάπαυση στις απόψεις των ανθρώπων που μιλούν για τον δημιουργό.
Διότι, η πρόσβαση στην κατανόηση του δημιουργού και του ρόλου του στην καθημερινότητα δεν είναι για τους ειδικούς, αλλά είναι για τους γενναίους που δεν διστάζουν να αναζητούν με πάθος τις πηγές της ζωής και το πρόσωπο που διαθέτει τα μυστικά της σύνδεσης με την πηγή της αιώνιας ενέργειας, της αιώνιας ζωής και του παρόχου αυτής.