Είναι απόλυτα κατανοητό από την καθημερινή εμπειρία όλων ότι έχουμε δύναμη πρακτικής ζωής, διότι εφοδιάζουμε το σώμα μας με τα απαραίτητα στοιχεία των τροφών και του αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι ενδιαφερόμαστε προσωπικά και ατομικά κατά περίπτωση σε κάθε στιγμή της ζωής μας.
Όμως, είναι εξ ίσου κατανοητό ότι και ο έσω άνθρωπος, των σκέψεων, των εκτιμήσεων, των προτιμήσεων, των συναισθημάτων και των αποφάσεων έχει τις ίδιες ανάγκες για να αναπτύσσεται και να επιβιώνει κάτω από όλες τις συνθήκες και όχι μόνο στις άνετες και εύκολες. Διότι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να αποφύγει τον πόνο και τις δυσκολίες, και, φυσικά, κανείς δεν πρόκειται να αποφύγει το τελευταίο αδιέξοδο που είναι ο θάνατος για όλους τους κοινούς θνητούς.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν απέφυγε να εξηγήσει πώς να περνάμε καλύτερα και πλουσιότερα στην καθημερινότητα, αλλά άνοιξε και την συζήτηση για την αναζήτηση από τον κάθε άνθρωπο του τρόπου που μπορεί κάποιος να αναζητήσει και προέκταση του βίου – όχι με την σημερινή μας μορφή – σε ένα άλλο κόσμο, που δεν είναι ορατός, αλλά είναι υπαρκτός και εμείς τον ανακαλύπτουμε κάθε μέρα μέσω της πίστης στην διδασκαλία και το παράδειγμα του ίδιου του χριστού.
Εκείνος, δηλαδή, μας εξήγησε τον τρόπο και το αντικείμενο της πίστης, η καλλιέργεια των οποίων αναπτύσει την παροχή ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων, χωρίς αυτή η επέκταση να ανταγωνίζεται την ποιότητα και το μήκος του καθημερινού μας βίου, όπως το βιώνει καθένας προσωπικά. Διότι η πίστη δεν μεταβιβάζεται, η ελπίδα για το αύριο είναι απόλυτα προσωπική και ενεργείται μέσα στο άτομο εξατομικευμένα, προκειμένου να αποδώσει τους καρπούς στο φυσικό πρόσωπο που επιδιώνει αυτή την καλλιέργεια μέσω της καθημερινής καλλιέργειας του εφοδίου της πίστης που όλοι διαθέτουμε μέσα μας, άσχετα αν εμείς αδιαφορούμε και προσπερνάμε τον ρόλο του στην καθημερινή μας πρακτική ζωή.
Η παροχή ενέργειας στον εσωτερικό ψυχικό μας κόσμο από τον ίδιο τον δημιουργό είναι η ασφαλέστερη πηγή που δεν συγχέει την παροχή του ενός με τον άλλο, που δεν ομογενοποιεί τους εσωτερικούς κόσμους κανενός ατόμου με το άλλο, και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο δημιουργός ο οποίος διαθέτει τόσο το υλικό όσο και την γνώση για την ανάπτυξη του εσωτερικού μας ανθρώπου, προκειμένου από τη μια να τα βγάζουμε πέρα στις καθημερινές μας ανάγκες σε ενέργεια και δύναμη, προετοιμάζοντας όμως ταυτόχρονα και το έδαφος για την κατάκτηση του πέραν του τάφου βίου, κατά το παράδειγμα του Χριστού.