Οι ανάγκες για παροχή ενέργειας είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση και εξαρτώνται αυτές οι ανάγκες από την χρήση της ενέργειας. Κάποιος που χρησιμοποιεί πολύ, πχ το αυτοκίνητό του, χρειάζεται περισσότερη παροχή ενέργειας σε καύσιμα από κάποιον άλλον που δεν χρησιμοποιεί συχνά το δικό του αυτοκίνητο. Και αυτό, φυσικά, είναι ένα γενικότερο φαινόμενο, δηλαδή καθένας ξοδεύει ενέργεια ανάλογα με τις δαπάνες του στον τομέα αυτό.
Το ίδιο ισχύει για τις τροφές και τον αέρα, τα στοιχεία, δηλαδή, εκείνα που διατηρούν σε λειτουργία ζωής τα όργανα του σώματός μας. Και, προφανώς, ανάλογα τεκμηριώνεται και η ανάγκη από άτομο σε άτομο για την ποσότητα και την ποιότητα της ενέργειας που απαιτείται για τον εσωτερικό του κόσμο, δηλαδή τις σκέψεις και τα συναισθήματα, τα οποία μπορεί να λειτουργούν μέσα στα όργανα του σώματος, αλλά είναι άγνωστο ακριβώς πού και πώς, και υφίστανται όσο χρόνο το άτομο ζει πάνω στη γη.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ψάχνουμε ανακούφιση από τον πρακτικό κόπο του σώματος και αναζητούμε όλοι χρόνο και μέθοδο αναψυχής, διότι και η αναψυχή είναι απαραίτητη για την ομαλή και πλήρη λειτουργία του φυσικού μας σώματος. Λάθη στην τροφοδοσία του εσωτερικού ψυχικού μας κόσμου επιφέρουν δυσάρεστες συνέπειες στην πρακτική μας καθημερινότητα. Διότι, μπορεί ο ψυχικός μας κόσμος να μην είναι μετρήσιμος με φυσικά μέσα – βάρος, διαστάσεις, κλπ – ωστόσο όλοι ξέρουμε πως ό,τι κάνουμε με χαρά αποδίδει περισσότερο από εκείνο που κάνουμε με εξαναγκασμό και δουλεία.
Διότι, ο εξαναγκασμός και η δουλεία, δηλαδή πράξεις που γίνονται όχι από ελεύθερο άτομο, δεν αποδίδουν κατά κανόνα θετικούς καρπούς, τόσο για το άτομο που το εκτελεί, όσο και για το άτομο ή το νομικό πρόσωπο που διατάσσει την εντολή με εξαναγκασμό και χωρίς την ελεύθερη βούληση του εργαζόμενου.
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός επεσήμανε στους ακροατές του τότε – και το επισημαίνει για κάθε γενεά ανθρώπων – ότι για να κάνει κάποιος κάτι υπεύθυνο απαιτείται πρώτα να κατανοήσει τους κανόνες της ελευθερίας και της διατήρησής της, και κατόπιν να πράξει εκείνο που ο ίδιος επιθυμεί και αξιολογεί ως σοβαρό και αξιόλογο. Σε διαφορετική κατάσταση, το άτομο δεν έχει την πλήρη ευθύνη, άρα δεν μπορεί να εισπράξει το όφελος ή να υποστεί την ζημία από τις πράξεις του.
Η ελευθερία της σκέψης και της βούλησης είναι το θεμέλιο για την δημιουργία ασφαλούς βάσης, πάνω στην οποία το άτομο θα οικοδομήσει τον δικό του βίο, με την δική του ευθύνη και όχι τον βίο που κάποιοι άλλοι του επιβάλλουν με εξαναγκασμό – ορατό ή πλάγιο και μη ορατό – άρα και οι προοπτικές της ζωής του στηρίζονται στις δικές του πεποιθήσεις και σκέψεις και όχι των άλλων οι οποίοι οπωσδήποτε δεν μπορεί να συμμετέχουν στις ατομικές ευθύνες τρίτων. Το αυτεξούσιο για κάθε ώριμο άνθρωπο είναι η βάση του οργανωμένου και επιβιώσιμου βίου.