Η παροχή της ενέργειας – όπου υπάρχει και όταν υπάρχει στην προσωπική μας καθημερινότητα – είναι το ένα ζητούμενο σε σχέση με την αξία και την σημασία που καθένας αποδίδει στην παραγωγή και αξιοποίησή της για την παραγωγή της δύναμης που όλοι έχουμε ανάγκη καθημερινά όσο ζούμε πάνω στη γη. Το δεύτερο αλλά εξ ίσου σημαντικό είναι ο τρόπος απόκτησης των υλικών της ενέργειας και οι κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν σε αυτά τα υλικά να μετατραπούν σε προσωπική ενέργεια, ώστε στη συνέχεια να έχω την αναγκαία για τις ατομικές μου ανάγκες δύναμη.
Και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν αναπνέουμε και παίρνουμε τροφές, διότι το σώμα μας δυναμώνει, ενώ στην στέρηση συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ, δηλαδή, τα υλικά της ενέργειας – συνεπώς και η ίδια η ενέργεια είναι παρούσα αλλά σε άλλες μορφές – είναι παρόντα και υφιστάμενα, όπως ο αέρας και οι τροφές, όλα αυτά παραμένουν σε αδράνεια, δηλαδή για το άτομό μου μη χρήσιμα, ενώ θα μπορούσα να προβώ σε προσωπικές πράξεις απόκτησης αυτών των στοιχείων και διαμόρφωσης των κατάλληλων συνθηκών μέσα στο σώμα μου, ώστε τα υπάρχοντα υλικά να μετατραπούν σε ατομικό πλούτο ενέργειας και δύναμης, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την προσωπική και ατομική μου ζωή. Κατά κανόνα, δεν ενεργοποιούνται δηλαδή αυτόματα τα υλικά που περιέχουν ενέργεια, αλλά απαιτείται η ατομική συμμετοχή και συνέργεια, ώστε τα υλικά να μετατραπούν σε ενέργεια και προσωπική δύναμη.
Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός δεν πέρασε ως κομήτης από την γη για να μας βεβαιώσει για την παρουσία του μόνο ώστε να τον πιστέψουμε, αλλά παρέμεινε στη γη για όσο χρόνο ήταν αναγκαίος – περισσότερο από τρία έτη, προκειμένου να κατανοήσουμε τους ρόλους. Από την μια τον δικό του ρόλο στην επαφή μας με τον κεντρικό πάροχο της ενέργειας που είναι ο δημιουργός, αλλά και από την άλλη τον δικό μας ρόλο που αποτελεί και τον ρυθμιστικό παράγοντα για την προσωπική μας καθημερινότητα.
Διότι, μπορεί τα καταστήματα να διαθέτουν τα πάντα, αλλά εάν εγώ, το φυσικό πρόσωπο, δεν προχωρήσω στην αναζήτηση των πραγμάτων για την προσωπική μου ζωή, τότε το πρόβλημα δεν είναι στα καταστήματα και στα υλικά που υπάρχουν εκεί, αλλά στην δική μου αδράνεια και αμέλεια που με φέρνει στην αδυναμία μπροστά στις δικές μου καθημερινές ανάγκες.
Και αυτή είναι η ορθή οπτική γωνία των πραγμάτων. Κάθε παρέκκλιση από αυτή την ορθή οπτική γωνία, που μοιραία πρέπει να περιλαμβάνει και την δική μου συμμετοχή τόσο ως προς την κατανόηση των αξιών, όσο και ως προς τον τρόπο απόκτησης και διαχείρισης, θα επιφέρει μοιραία αποτελέσματα σήμερα, αλλά και φτώχεια και απώλεια πλούτου στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού.