Η σωματική μας δύναμη και ικανότητα εξαρτάται από τις τροφές, τον αέρα και την κινητικότητα. Με τις πρώτες, τροφές και αέρα, λειτουργεί άρτια το σώμα μας. Με το δεύτερο εξασκείται για την προσαρμογή του στο φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον κάθε στιγμή, διότι οι αλλαγές, τόσο στο ίδιο το σώμα όσο και στο περιβάλλον είναι συνεχείς και κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, εάν δεν προσαρμόζεται στην σύγχρονη κάθε στιγμή πραγματικότητα, τόσο των δικών του ικανοτήτων, όσο και των εξωτερικών παραγόντων.
Η επιβράδυνση ή η διακοπή αυτής της κατανόησης των αλλαγών, είναι βέβαιο ότι σταδιακά θα φέρει το άτομο και την κοινωνία μέσα στην οποία βιώνει την ατομική του ζωή, σε πλήρες αδιέξοδο. Για τον λόγο αυτό και η κατανόηση αυτής της αλήθειας – δηλαδή των αλλαγών που συντελούνται σταδιακά αλλά μας επηρεάζουν τα μέγιστα – είναι πρώτη προτεραιότητα. Διότι, μπορεί ένα άτομο να είναι ικανό, αλλά ο κοινωνικός και φυσικός του περίγυρος να μην είναι ακόμη ώριμος να δεχθεί την δική του παρέμβαση όσο καλή και αν φαίνεται. Διότι, καλό δεν είναι μόνο αυτό που εγώ εκτιμώ ως τέτοιο, αλλά πρέπει να αποβαίνει καλό και για τους άλλους, εάν βεβαίως ενδιαφερόμαστε για την ζωή και όχι μόνο για την δική μας ικανοποίηση.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν έδωσε λευκή επιταγή στους μαθητές και ακολούθους του διαχρονικά, αλλά παρέπεμψε το θέμα στην κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση, παράλληλα βέβαια και με το θέλημα του θεού. Διότι, το θέλημα του θεού είναι αγαθό, αρέσει σε όλους και έχει χαρακτηριστικά της τελειότητας. Σε καμιά περίπτωση το θέλημα του θεού δεν είναι κόντρα στο συμφέρον του ανθρώπου, ακόμη και όταν εμείς δεν βλέπουμε ακόμη το τέλος της υποθέσεως. Διότι, δεν είναι μόνο η προσωρινή προσωπική μας εκτίμηση για την αξία ενός γεγονότος, αλλά υπάρχει και το άγνωστο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο, το οποίο ο δημιουργός μόνο γνωρίζει και εμείς μόνο “στατιστικά” μπορούμε να υποπτευθούμε και να εκτιμήσουμε.
Κάθε σχέδιο που εξελίσσεται έχει τις δικές του στιγμές ωρίμανσης και πληρότητας. Και αυτός είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος απαράβατος κανόνας και νόμος, και κανένα έργο δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα άλλο κανόνα εκτός από τον κανόνα που έθεσε ο αρχικός του δημιουργός. Διότι, κάθε σοβαρός δημιουργός, δεν προβλέπει μόνο τα στιγμιαία γεγονότα, αλλά θέτει και προστατευτικά τείχη, προκειμένου το έργο του να έχει αξία και στο μέλλον, χωρίς να αδικείται το παρόν.
Οι απαράβατοι νόμοι της φύσης και του σύμπαντος, η αλλαγή των συνθηκών ζωής και ύπαρξης κάθε στιγμή στον έμβιο κόσμο, είναι η απόδειξη της λειτουργικής πληρότητας όλου του κόσμου, άσχετα εάν εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι μόνο στην παρούσα στιγμιαία εντύπωση, χωρίς να μπορούμε να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις των παρόντων στο μέλλον.