Η ασφάλεια της παραγωγής ενέργειας για κατανάλωση είναι ένα από τα πιό σοβαρά θέματα που απασχολούν όλο τον πλανήτη. Δεν υπάρχει σήμερα άνθρωπος που να μην καταναλώνει ενέργεια, και μάλιστα σε ποσότητες και δραστηριότητες που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Από τα κινητά μας τηλέφωνα μέχρι τα αεροπλάνα και τα σπίτια, όλα απαιτούν ενέργεια για να είναι λειτουργικά και να διατηρούνται σε βάθος χρόνου και βαθμούς χρήσης. Και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό όταν το κινητό ή το αεροπλάνο βρίσκεται σε κατάσταση μη λειτουργίας, διότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος της “ζωής” του, δηλαδή δεν είναι πλέον χρήσιμο για ένα άτομο.
Με λίγα λόγια, η ενέργεια και η δύναμη που αυτή παράγει ή προσφέρει στο ένα φυσικό πρόσωπο και κατ’ επέκταση και στην σύγχρονη κοινωνία, είναι ένα μεγάλο, και ίσως το σοβαρότερο θέμα της σύγχρονης, αλλά, κατά την ταπεινή γνώμη μου, ήταν ανέκαθεν το πιό σοβαρό ζήτημα. Η αύξηση της δύναμης ενός μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, σε συνδυασμό με την στέρηση ενός άλλου μέρους κατοίκων, οδηγούσε σε πολέμους με κύριο αντικείμενο την αύξηση της δύναμης, δηλαδή των παραγόντων εκείνων από τους οποίους προέρχεται η δύναμη, δηλαδή των υλικών της ενέργειας.
Και αυτό είναι κατανοητό στην εποχή του 21ου αιώνα, όπου χώρες που διαθέτουν πλούσια κοιτάσματα ενεργειακών πόρων θεωρούνται προνομιούχες σε σχέση με άλλες χώρες που δεν διαθέτουν αυτούς τους ενεργειακούς πόρους. Αυτή η ανισότητα οδηγεί σε υπερηφάνεια. Διότι ο έχων αισθάνεται ότι έχει περισσότερα δικαιώματα από τον μη έχοντα, άρα ξυπνούν ιστορικές μνήμες που μας οδηγούν σε παράλογες απαιτήσεις και πολέμους από τους οποίους κανένας δεν βγαίνει κερδισμένος.
Και ο Χριστός ξεκαθάρισε. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από την ποσότητα των αγαθών που διαθέτει. Η αυτάρκεια είναι η βάση της ευτυχίας, ανεξάρτητα από την ποσότητα. Και η πλεονεξία είναι το κίνητρο της παρανομίας και όλων των κακών που αντιμετώπιζε και ακόμη αντιμετωπίζει η ανθρώπινη κοινωνία. Κάθε σώφρων θέλει να προστατεύσει αυτά που ήδη έχει αποκτήσει, χωρίς να πάψει να εργάζεται για κάτι καλύτερο, αλλά μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής και ατομικής αξιοπρέπειας. Η υπέρβαση των κανόνων της σύγχρονης κάθε φορά κοινωνίας φέρνει το άτομο ή και την κοινωνία στη σφαίρα των παραλογισμών, όπου το νερό της γης δεν μας αρκεί και ψάχνουμε νερό σε άλλους πλανήτες, η γη δεν μας χωράει και ψάχνουμε άλλους γαλαξίες, και ο παραλογισμός μας δεν έχει όρια.
Η ορθή διαχείριση των υλικών που παράγουν την ενέργεια για το σώμα και τον εσωτερικό μας κόσμο – των σκέψεων και των συναισθημάτων – είναι το μεγάλο μάθημα από την διδασκαλία του Χριστού. Η πλεονεξία, παντρεμένη με τις πραγματικές μας ανάγκες, είναι ο ολισθηρός δρόμος που οδηγεί στα αδιέξοδα της προσωπικής αλλά και της κοινωνικής μας καθημερινότητας. Η δύναμη για την ορθή διαχείριση αυτών των δυνατοτήτων έρχεται μόνο μέσα από την οδηγία του δημιουργού και τα μαθήματα που παίρνουμε από τα αρνητικά και θετικά παραδείγματα του παρελθόντος και του παρόντος.