Η σύγχρονη εικόνα της κοινωνίας είναι συγκεχυμένη, διότι ακούμε πολλά, διαβάζουμε πολλά και, συνήθως, συγχέουμε τα εξωτερικά γεγονότα με τον εαυτό μας, ενώ θα έπρεπε αυτά τα εξωτερικά γεγονότα να μην αγγίζουν την δική μας συνείδηση. Διότι, εάν κάτι δεν μας αφορά λίγο ή πολύ, τότε δεν χρειάζεται να “προσκολλάται” στην συνείδησή μας, αλλά μπορεί να παραμένει ως πληροφορία στο καλάθι των γνώσεων που δεν μας επηρεάζουν, αν και μπορεί κάποια φορά, για διάφορους λόγους, να μας είναι χρήσιμη.
Αυτή η διάκριση, δηλαδή να αφήνουμε να “περνούν μέσα μας” μόνο όσα είναι απαραίτητα για το δικό μας καλό εκείνη τη στιγμή, είναι κρίσιμος παράγοντας υγείας του εσωτερικού μας ανθρώπου, διότι, εάν αφήνουμε τα πάντα να μας επηρεάζουν, τότε σύντομα θα χάσουμε την χαρά και την δύναμή μας. Η προστασία του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, είναι ατομική και προσωπική ευθύνη καθενός και δεν υπάρχει σύγχυση με τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να κυκλοφορούν δίπλα μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα δικά τους λάθη ή τα δικά τους προβλήματα θα αλλάζουν τον δικό μου τρόπο σκέψης. Διότι, κανείς δεν γνωρίζει το εσωτερικό του άλλου ανθρώπου, και αυτό σημαίνει ότι παραμένουμε υπεύθυνοι μόνο για ό,τι αφορά το άτομό μας ή άλλα μέλη της κοινωνίας που είναι εξαρτημένα από την δική μας ευθύνη.
Και ο Χριστός πάνω στο θέμα αυτό ήταν απόλυτος. Δεν πρέπει να βαστάζουμε τα βάρη και τα λάθη των άλλων, όταν αυτά δεν είναι δική μας ευθύνη. Μπορεί να συμπάσχουμε συναισθηματικά με τον άλλον, αλλά η ευθύνη δεν βαρύνει εμάς υποχρεωτικά. Κάθε υπεύθυνος και ώριμος άνθρωπος βαστάζει το δικό του φορτίο, άσχετα από την συναισθηματική ή την κάθε είδους υποστήριξή μας.
Διότι καθένας είναι και παραμένει υπεύθυνος για τις πράξεις, αλλά και τις σκέψεις και τις διαδικασίες του εσωτερικού του κόσμου, χωρίς οι άλλοι να ευθύνονται για όσα κάποιος σκέφτηκε ή υπολόγισε και αυτά τον έφεραν σε αδιέξοδα, όπως αντίστοιχα για όσα του έφεραν ευτυχία και προκοπή. Το μυστικό της ζωής δεν είναι μόνο στην κοινωνική διάσταση της ζωής μας. Τα μυστικά της ζωής ξεκινούν από το άτομό μας, και ανάλογα εκχέονται και διασκορπίζονται και στην γύρω κοινωνία των άλλων ή και των πολλών στην σύγχρονη πλέον κοινωνία της πληροφορίας.
Εάν η ρίζα της ζωής λειτουργεί μέσα μας και παράγει καρπούς πολύτιμους για την δική μας ζωή, τότε μπορεί να ωφεληθούν και οι άλλοι. Εάν η δική μας ρίζα δεν παράγει καρπούς ή παράγει άρρωστους καρπούς, τότε κανένας δεν ωφελείται αλλά όλοι πληρώνουμε τα σάπια ως γνήσια και ωφελιμα, ενώ πρόκειται για θανατηφόρα, που οδηγούν τον παραγωγό και όσους μετέχουν στην ασθένεια αυτή, σε πλήρη αδιέξοδα ζωής, παρούσας και μέλλουσας.