Η προσωπική μας καθημερινότητα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την δύναμη που υπάρχει στο σώμα, όσο καιρό ζούμε πάνω στη γη. Χωρίς αυτή την δύναμη, δηλαδή την πρόσληψη τροφών και αέρα που μετατρέπουν τα συστατικά τους σε ενέργεια και στη συνέχεια σε δύναμη, δεν υπάρχει ζωή. Και αυτό για μεν το σώμα είναι κοινή ατομική εμπειρία για όλους τους ζωντανούς, άσχετα εάν εμείς παραβλέπουμε αυτή την πραγματικότητα, καθώς τρέχουμε για την καθημερινή επιβίωση, ανεξάρτητα από τον πλούτο που μπορεί να διαθέτει κάποιος.
Αυτό, ωστόσο, είναι το μισό, ή ένα τμήμα της ανάγκης που έχουμε. Διότι, το φυσικό μας σώμα δεν κινείται αυτοβούλως – δεν ξέρω κάποιον υγιή να κινείται χωρίς την θέληση και την δική του σκέψη και απόφαση – αλλά προαπαιτείται η επιθυμία και η βούληση, ακολουθεί η σκέψη και οι υπολογισμοί, για να έρθει κατόπιν η φυσική κίνηση και ενέργεια του σώματος. Άρα, η ενέργεια που απαιτείται για την θέληση και την σκέψη, δηλαδή τις λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου, δεν προέρχεται από τις τροφές, αλλά προέρχεται από τις αισθήσεις, δηλαδή, την ακοή, όραση, αφή, όσφρηση και γεύση, οι οποίες δεν τροφοδοτούν το φυσικό σώμα – αυτό κάνουν οι τροφές και ο αέρας – αλλά τον εσωτερικό μας κόσμο, των αισθημάτων και της αντίληψης της αλήθειας που μας περιβάλλει κάθε στιγμή.
Και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο στην απλή καθημερινότητα. Θεωρούμε ότι οι τροφές και ο αέρας, αφού τρέφουν και συντηρούν το σώμα, αυτόματα καλύπτουν και τις ανάγκες του εσωτερικού κόσμου, ενώ αυτό είναι αδύνατο, εάν δεν υπάρχει η θέληση και η αίσθηση της γύρω πραγματικότητας της αλήθειας των πραγμάτων που διαχειριζόμαστε. Διότι, το σώμα ως φυσική ύπαρξη, δεν λειτουργεί σε κανένα επίπεδο – ακόμη και στα απλούστερα της καθημερινότητας – εάν δεν συνυπάρχει και συλ-λειτουργεί με τον έσω άνθρωπο, δηλαδή τις σκέψεις, την θέληση και τις προσωπικές αποφάσεις. Αυτά καθορίζουν τον σκοπό, τον τρόπο και τον χρόνο κάθε πράξης του ατόμου, ακόμη και όταν γύρω του υπάρχουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι με αντίστοιχες ανάγκες και κινήσεις.
Και ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, λέγοντας μην κρίνετε μόνο τους άλλους – μέσα στην δική σας συνείδηση αλλά και εις επήκοον άλλων – αλλά ερευνήστε τον εαυτό σας, και προσέξτε τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες σας. Διότι, αυτές θα σας σύρουν στο δικό τους δρόμο. Και εάν αυτός ο δρόμος σε φέρει σε περιπέτειες και αδιέξοδα, τότε δεν φταίνε οι γύρω άνθρωποι, αλλά η ευθύνη είναι ατομικά δική σου. Διότι, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την θέληση και τις αποφάσεις, όταν αυτές λαμβάνονται και λειτουργούν στον ατομικό σας εσωτερικό κόσμο, τον οποίο καλείστε να ανακαλύψετε και να προστατέψετε από τις επιρροές των γύρω, διατηρώντας το αυτεξούσιον για τις δικές σας επιλογές και αποφάσεις.