Για να παρέχει, δηλαδή να δίνει κάποιος ενέργεια πρέπει πρώτα και απαραίτητα να διαθέτει, δηλαδή να έχει στην διάθεσή του ενέργεια, τόσο για τις δικές του ανάγκες, όσο και για τους άλλους που περιμένουν να πάρουν την ενέργεια που χρειάζονται για τις δικές τους ανάγκες. Διαφορετικά είναι απατεώνας, που σκοπό έχει να εξαπατήσει τους αφελείς και απλοϊκούς, με αδιευκρίνιστους απώτερους σκοπούς. Και αυτό είναι επικίνδυνο στοιχείο.
Διότι, δεν αφορά μόνο την δική του επάρκεια, αφού δεν θα έχει πάντοτε όσο χρειάζεται, αλλά παρασύρει και άλλους στα δικά του αδιέξοδα. Και αυτό δηλώνει ότι όποιος εμπιστεύεται, είτε από άγνοια είτε από περιστασιακό μόνο συμφέρον, κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς ενέργεια και δύναμη, εάν έγκαιρα δεν αντιληφθεί την απάτη του παρόχου που έχει επιλέξει και να απομακρυνθεί, επιλέγοντας άλλον αξιόπιστο πάροχο που θα ικανοποιεί τις ανάγκες του στον αναγκαίο για τον ίδιο χρόνο και στην απαιτούμενη ποσότητα και ποιότητα ενέργειας.
Διότι, η άγνοια είναι χαρακτηριστικό όλων, αλλά η επιμονή στην λάθος επιλογή προσώπου είναι επικίνδυνη αφέλεια, η οποία μπορεί να στερήσει την ζωή του ατόμου από δύναμη και ενέργεια στην κρίσιμη προσωπική στιγμή της ζωής του. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαία η διάκριση και η έρευνα πριν εμπιστευτούμε κάποιον, ανεξάρτητα από τις “διαφημίσεις” που υπόσχονται πολλά αλλά κανείς δεν ξέρει τί αποκρύπτουν, και αυτό το “τί” μπορεί να εμφανιστεί στην κρίσιμη στιγμή, αλλά τότε μπορεί να είναι αργά για αλλαγές και εξεύρεση παρόχου.
Στην παραβολή των δέκα παρθένων το μήνυμα είναι ότι δεν αρκεί μόνο η αγάπη προς τον αγαπητό γαμπρό και τον γάμο του, αλλά η συνετή διαχείριση της παροχής ενέργειας, φωτός εν προκειμένω, που θα έδινε την άδεια εισόδου στον γάμο. Και ο Χριστός διευκρίνισε ότι η μωρία, δηλαδή η ανέμελη διαχείριση σοβαρών και κρίσιμων θεμάτων στην καθημερινή μας ζωή δεν συγχωρείται. Απαραίτητη προϋπόθεση της επιτυχίας, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, είναι η επάρκεια της πηγής του φωτός μέχρι το τέλος, χωρίς αφέλειες και προχειρότητες.
Διότι, όλοι οι ενδιαφερόμενοι διαθέτουν από τον δημιουργό τα εφόδια για την διάκριση μεταξύ καλού και κακού και αυτό που απομένει είναι η καλλιέργεια, η “έξις” μέσα στην καθημερινότητα, ώστε το άτομο να μάθει να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα και την δικαιοσύνη από την απάτη, ώστε να πετύχει τους ατομικούς του στόχους. Η μωρία, δηλαδή η παιδική αφέλεια, δεν θα καλύψει τις ανάγκες του προσωπικού μας μέλλοντος, ανεξάρτητα από την αγάπη μας. Διότι, η αγάπη δεν λύνει όλα τα καθημερινά μας προβλήματα, αλλά απαιτείται σοβαρός έλεγχος πριν από τις επιλογές σε κάθε τομέα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για το ατομικό μας μέλλον που δεν θα ξανάρθει και δεν θα μας δοθεί άλλη ευκαιρία να το διορθώσουμε, όπως προκύπτει από τον αποκλεισμό των μωρών παρθένων από την είσοδο στην λειτουργία του γάμου.