Κάθε ανατροπή στις συνήθειές μας δημιουργεί αναστάτωση και πανικό.

Αναστάτωση γιατί αποσυνδεόμαστε από το παλιό, πανικό γιατί κάθε νέο που μπαίνει στη ζωή μου είναι άγνωστο, άρα φέρνει πανικό, φέρνει φόβο για τις συνέπειες της παρουσίας του.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που δεν αναζητούμε μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, από τη μια γιατί αυτό σημαίνει “ξεβόλεμα”, και από την άλλη γιατί το νέο μπορεί να έχει απαιτήσεις που μπορεί να έχουν δυσκολίες.

Ξεχνάμε βέβαια ότι στο τέλος όλα έχουν ένα βαθμό δυσκολίας και όλα έχουν ένα υπαρξιακό τέλος. Κατά συνέπεια δεν θα πρέπει να υπάρχει φόβος για το άγνωστο, αφού έτσι και αλλιώς μετά το κλείσιμο των ματιών μας, θα πρέπει να υποστούμε τον πανικό του θανάτου, τον οποίο όλοι απευχόμαστε αλλά στην πραγματικότητα είναι το μόνο βέβαιο στη ζωή μας.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο δημιουργός μας έχει εφοδιάσει με το εργαλείο της πίστης: όχι μόνον για να πλουτίζουμε στην καθημερινότητα με αγαθά, αλλά και για να συνηθίζουμε στην υπέρβαση του φόβου που δημιουργεί το άγνωστο μέλλον.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να καλλιεργεί και να αυξάνει και την πίστη του κατά την διάρκεια της ζωής του.

Αυτό και στην καθημερινή ζωή έχει ως συνέπεια την μεγαλύτερη εμπειρία, άρα και περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, αλλά και στην λειτουργική πραγματικότητα της αιωνιότητας να έχει καλύτερη προετοιμασία.

Η παρουσία των μελλοντικών πραγμάτων στην πρακτική ζωή μου σήμερα, είναι μια πολύ προχωρημένη μορφή φυσικής υπόστασης, την οποία μόνον οι άνθρωποι της ζωντανής πίστης μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν χωρίς πανικό!