Οι αποκαλύψεις που κάνει ο ίδιος ο Χριστός μιλώντας με έναν Εβραίο δάσκαλο που τον επισκέφτηκε νύχτα, είναι πολύτιμες για μας, από την μια γιατί αποδεικνύει ότι ο Χριστός δεν έχει πρόβλημα με την κοινωνική μας θέση, και από την άλλη γιατί μετακινεί την γνωσιολογική μας προοπτική στο δικό του οπτικό πεδίο και όχι κάποιων φιλοσοφικών θέσεων ή κάποιας παράδοσης ανθρώπων, που συνήθως εγκλωβίζει την καθημερινή μας πρακτική σε αδιέξοδα του μέλλοντος.
Η χρήση του όρου “γέννηση” από τον ίδιο τον Χριστό για να αποδώσει την έναρξη της πορείας ενός φυσικού προσώπου προς τον δημιουργό πατέρα, έχει αποκαλυπτική σημασία, διότι δεν αφήνει θνητά στοιχεία να διαπεράσουν τις αιώνιες πύλες.
Αντίθετα, οριοθετεί με απόλυτο τρόπο το νέο έναντι του παλαιού, το μέλλον έναντι της οποιασδήποτε παράδοσης ανθρώπων.
Και αυτό ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο μεγάλος Δάσκαλος να καταθέσει ως αιώνια αλήθεια, πολύτιμη για την καθημερινότητά μας: οι πρώτες εμπειρίες ενός φυσικού προσώπου όταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον χώρο και τον χρόνο του δημιουργού του, είναι μια γέννηση σε μια νέα πραγματικότητα αναζήτησης, είναι μια αναγεννησιακή εμπειρία σε ένα ξεκίνημα μιας πορείας χωρίς κανένα ανθρώπινο εμπόδιο ή χρονικό και τοπικό περιορισμό.
Τότε η έννοια του αιώνα δεν είναι μόνον η περίοδος των εκατό ετών, αλλά είναι μια ακίνητη στιγμή αιώνιου χρόνου, στιγμή γύρω από την οποία συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, πολύ επέκεινα των περιγραφικών μας δυνατοτήτων.
