Αυτό το ερώτημα τίθεται καθημερινά στη ζωή μας. Διότι όλοι κάπου θέλουμε να μπούμε, να βελτιώσουμε τη ζωή μας, να μπούμε σε μια καλύτερη ζωή, να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της ζωής μας, να δούμε τη σκληρή εικόνα του κόσμου με ένα ασφαλέστερο μάτι, να δούμε τη μιζέρια από ψηλά χωρίς να μετέχουμε και να υποφέρουμε από αυτή. Με άλλα λόγια, όλοι θέλουμε κάπου να μετακινηθούμε, να μπούμε σε μια καλύτερη ζωή και για αυτό πασχίζουμε καθημερινά, όλη την ημέρα. Και αυτό δεν είναι άρνηση αλλά κατάφαση. Δεν είναι εμπόδιο, αλλά είναι εφόδιο, εργαλείο. Η φύση που ο δημιουργός στελέχωσε με τα απαραίτητα για όλους στοιχεία, είναι γεμάτη από μεταμορφώσεις, από μετάβαση σε μετάβαση, από αλλαγή σε αλλαγή και σχεδόν χωρίς αλλαγή δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρχει και ζωή. Αυτό το εφόδιο, της έλξης και της διάθεσής μας κάπου να μπούμε, κάπου καλύτερα να μετακινηθούμε, είναι η κινητήρια δύναμη και για ζητήματα της ζωντανής πίστης. Κάθε εμπόδιο δεν είναι τιμωρία αλλά είναι άσκηση για μια νέα κατάκτηση. Αυτό το κριτήριο έβαλε ο ίδιος ο Χριστός που επαίνεσε και αντάμειψε τον εργατικό συνεργάτη του, ενώ στον έξυπνο αλλά αμετακίνητο συνεργάτη του δεν επιφύλαξε τιμή και ανταμοιβή, αλλά σκληρή φτώχεια και τιμωρία.
