Αν και δεν το παρατηρούμε, είναι γεγονός ότι κάθε μας κίνηση έχει τουλάχιστον δυο στοιχεία. Το πρώτο είναι η θέση που έχω τώρα, και το δεύτερο η θέση που θα έχω σε λίγο, ανάλογα με τον στόχο για τον οποίο κινούμαι. Και αυτό, φυσικά, δεν αφορά μόνο μετακίνηση μέσα στον χώρο, αλλά αφορά κάθε μας κίνηση, τόσο μέσα στην σκέψη μας, όσο και μέσα στις πεποιθήσεις μας.
Καθένας, δηλαδή, που ζει την καθημερινότητα, δεν μετακινείται μόνον μέσα στον χώρο, αλλά και στις σκέψεις του, τις πεποιθήσεις τους, στους συλλογισμούς, τους σχεδιασμούς για το αύριο, και, γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε, δεν υπάρχει ζωντανός άνθρωπος που να μην μετακινείται, τόσο στις πράξεις του, όσο και στην σκέψη του.
Αυτό δηλώνει ότι καθένας είναι υπεύθυνος για την πορεία των σκέψεών του, αλλά και των πράξεών του, επομένως το πού βρίσκεται και πού θέλει να πάει, είναι κρίσιμοι παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν και την εξέλιξη, τόσο στον εσωτερικό μας κόσμο, στις σκέψεις και τις πεποιθήσεις μας, όσο και στις πράξεις μας.
Διότι άλλο είναι ένα ταξίδι λίγων χιλιομέτρων, και άλλο είναι ένα ταξίδι πολλών ημερών. Απαιτείται άλλος εξοπλισμός, άλλος υπολογισμός, και, προφανώς, θα είναι και άλλα τα αποτελέσματα που θα προκύψουν. Άρα, η επίγνωση του πού βρίσκομαι, αλλά και το πού θέλω να πάω έχουν καθοριστικό ρόλο στην καθημερινή μας ζωή.
Η ορθή διαχείριση των δυο αυτών παραγόντων έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του εσωτερικού μας αποθέματος σε σύνεση και σοφία, στοιχεία τα οποία αποτελούν την μόνιμη βάση στο εσωτερικό μας “οπλοστάσιο” για μια καλύτερη κρίση και επιλογή στις επιλογές της καθημερινότητας.
Διότι, αν οι επιλογές μας έχουν ως αποκλειστικό στόχο την ύλη και την υλική πλευρά των πραγμάτων, τότε ο χρόνος και ο σκοπός έχει περιορισμένη διάρκεια. Αντίθετα, αν ο στόχος αφορά τον δημιουργό της ύλης, τότε ο στόχος δεν έχει ορατό τέλος, και η πρακτική καθημερινότητα έχει καλύτερες προϋποθέσεις επιτυχίας.