Η διάσταση του προβλήματος, όταν αναφερόμαστε σε θέματα υγείας, είναι απρόβλεπτη. Διότι υπάρχει γνώση για τις ασθένειες από τις οποίες η προσωπική μας υγεία μπορεί να κινδυνεύει, αλλά υπάρχουν και απρόβλεπτα για τα οποία δεν γνωρίζουμε τα αίτια και τις συνέπειες, και για τον λόγο αυτό υπάρχει ανησυχία, αλλά δίνεται και η αφορμή για περισσότερη φροντίδα και αναζήτηση λύσης των προβλημάτων.
Και φυσικά η ίδια συνταγή εφαρμόζεται και για τις ασθένειες του εσωτερικού και αόρατου – αλλά υπαρκτού – κόσμου μας. Όπως δηλαδή το σώμα μας έχει ανάγκη προστασίας και παρακολούθησης σε καθημερινή βάση, έτσι και ο εσωτερικός μας άνθρωπος, ο κόσμος της ψυχής μας, έχει και αυτός την ίδια ανάγκη παρακολούθησης και μέριμνας, για να διατηρείται σε καλή κατάσταση υγείας.
Οι προσβολές που δέχεται το σώμα μας είναι το δείγμα του τι συμβαίνει και στο ψυχικό μας σώμα, στον εσωτερικό μας άνθρωπο, ο οποίος δέχεται επιθέσεις, απλές ή θανατηφόρες και καθένας καλείται να “βλέπει”, να ελέγχει και να παρακολουθεί την εξέλιξη της προσωπικής του υγείας κατά τον εσωτερικό του άνθρωπο. Διότι το σώμα μπορεί να ζήσει 50 ή 100 χρόνια, αλλά σε όλη αυτή την διάρκεια υφίσταται επιθέσεις και καθένας καλείται να μεριμνά, να παρακολουθεί και να τηρεί την προσωπική του υγιεινή, προκειμένου η καθημερινότητά του να είναι ασφαλής.
Άρα, ο ψυχικός μας άνθρωπος έχει και αυτός ανάγκη από την ίδια παρακολούθηση, το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια φροντίδα και πρόληψη, προκειμένου να διατηρείται όχι μόνον κατά την διάρκεια των χρόνων του φυσικού μας σταδίου, αλλά και κατά την προοπτική της αιωνιότητας. Διότι κανείς δεν δέχεται τον θάνατο ως εξαφάνιση της ζωής, αλλά όλοι μας θεωρούμε τον θάνατο ως μετάβαση σε μια άλλη κατάσταση, σε μια άλλη διάσταση, ζωής και όχι ανυπαρξίας. Αυτός είναι ο λόγος που αποχαιρετούμε τους νεκρούς μας, ευχόμαστε καλό ταξίδι, ακριβώς γιατί μέσα μας υπάρχει η πίστη και η ελπίδα ότι ο άνθρωπος παύει να λειτουργεί ως φυσικό πρόσωπο με υποχρεώσεις που απορρέουν από την εγγραφή του στα ληξιαρχεία, αλλά συνεχίζει να υπάρχει και να ζει σε μια άλλη διάσταση ζωής.
Και ακριβώς για αυτή την κατάσταση μίλησε και δίδαξε ο Χριστός, εξηγώντας ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για την αιωνιότητα, αλλά εμείς δεν κατέχουμε τα κλειδιά της γνώσης αυτής της διάστασης ζωής, με αποτέλεσμα να ζούμε μια μίζερη καθημερινότητα, υποκείμενη στις επιθέσεις των ψυχικών μικροβίων που εξασθενούν την δύναμη της ζωής που συνδέεται με την διάσταση της αιωνιότητας.
Και φυσικά η πρόληψη και η θεραπεία, η ενίσχυση και η αύξηση της δύναμης του εσωτερικού μας ανθρώπου για να επεκτείνει τα όρια της ζωής προς την αιωνιότητα, είναι τα θέματα για τα οποία μίλησε ο Χριστός, καθιστώντας, την ατομική μας ευθύνη για την υγιεινή του εσωτερικού μας ανθρώπου, κύριο θέμα της δικής του οπτικής γωνίας για την πορεία του φυσικού προσώπου προς την αναζήτηση της πηγής που αναβλύζει ζωή εις τον αιώνα.
