Επειδή οι πόλεμοι δεν πέφτουν από τον ουρανό αλλά τους αποφασίζουμε εμείς, οι οποίοι και εισπράττουμε τις συνέπειες των πράξεών μας, καλό είναι να ξεκινήσουμε την έρευνά μας από τον ίδιο μας τον εαυτό, διότι εκεί, στον εαυτό μας, μπορούμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα αλλά και τους δρόμους που μας οδηγούν σε μια απόφαση πολέμου αντί για μια απόφαση ειρήνης.
Γιατί οι πόλεμοι μεταξύ κρατών με τις τραγικές τους συνέπειες δεν διαφέρουν από τους προσωπικούς μας πολέμους, τόσο ως προς τον εχθρό, όσο και στις συνέπειες που ο πόλεμος αυτός μπορεί να έχει, όχι στο κράτος αλλά σε ένα άτομο προσωπικά. Ενώ, δηλαδή, οι πόλεμοι μεταξύ κρατών έχουν απέραντη ποικιλία αιτιών και αφορμών, μια ποικιλία την οποία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σε όλο το μήκος και το πλάτος της, στην ατομική μας περίπτωση μπορεί να ανιχνευτεί με το εργαλείο της συνείδησής, του νου και του πνεύματός μας, τόσο η αληθινή αιτία, όσο και οι αφορμές που δεν εκτιμήθηκαν – πιθανόν – ορθά, για να καταλήξουμε σε μια εχθρική και πολεμική συμπεριφορά, από την οποία θα βγούμε ζημιωμένοι κατά κανόνα.
Βέβαια, αυτή η προσωπική έρευνα, δεν μπορεί να γίνει από κάποιον άλλο παρά μόνο από το ίδιο το άτομο, διότι η διερεύνηση του εσωτερικού μας κόσμου (των σκέψεων, των εκτιμήσεων, των προτιμήσεων, των αποφάσεων και τελικά των πράξεων) είναι αποκυήματα της εσωτερικής μας διάστασης και όχι αντικείμενα εξωτερικής παρατήρησης.
Οι συλλογισμοί μας είναι εξαρτημένοι απόλυτα από την πληροφόρηση την οποία έχει ένα άτομο, αλλά και από το πνεύμα με το οποίο επεξεργάζεται κάθε εξωτερική πληροφορία. Διότι το ίδιο θέμα, η ίδια πληροφορία, για μένα μπορεί να είναι αδιάφορη, αλλά για κάποιον άλλο μπορεί να είναι στοιχείο αρνητικό, και συνεπώς καλλιέργειας έχθρας και πολέμου. Άρα, το πνεύμα με το οποίο επεξεργαζόμαστε τις εξωτερικές πληροφορίες που φτάνουν σε μας είναι κυρίαρχο στοιχείο μιας ισορροπημένης κατανόησης του κόσμου και μιας ειρηνικής αποδοχής, εάν το πνεύμα μας θεωρεί κάθε τι ως μη επιθετικό στην ζωή μας στοιχείο.
Αντίθετα, εάν κάτι εκλαμβάνεται από το πνεύμα μας ως επιθετικό στοιχείο στην προσωπική μας ζωή, τότε αναπτύσσεται μέσα μας ο αρνητισμός και η εχθρότητα, στοιχεία που αν δεν ανακοπούν στην αρχή, θα δημιουργήσουν μια αρνητική βάση για την περαιτέρω ανάπτυξη της έχθρας και του μίσους, από το οποίο θα ξεκινήσει και η προπαρασκευή του προσωπικού πολέμου και της ατομικής άμυνας. Και αυτά τα δύο στοιχεία – το προσωπικό πνεύμα και η αποδοχή της εξωτερικής πληροφόρησης – θα συγκροτήσουν τους πυλώνες της εσωτερικής μας απόφασης για ένα πόλεμο ή για μια ειρηνική συνύπαρξη.
Και η διδασκαλία του Χριστού είναι ο φωτεινός δρόμος για όλες τις προσωπικές μας εξερευνήσεις με στόχο τις κατάλληλες κάθε φορά προσωπικές επιλογές μας.