Οι συγκρούσεις, οι εχθροπραξίες και οι τραγωδίες που γράφονται καθημερινά στους πολέμους είναι γνωστά θέματα, και κανείς δεν θέλει να συμμετέχει σε μια τέτοια τραγωδία, εκτός από κάποιους επαγγελματίες που δεν έχουν άλλη επαγγελματική επιλογή.
Διότι, στους κοινούς ανθρώπους ο πόλεμος φέρνει συμφορές, ενώ η ειρήνη έχει πιθανότητες να φέρει ένα καλύτερο παρόν και ένα καλύτερο μέλλον, για όλους τους ανθρώπους που αναζητούν την προσωπική τους ευτυχία μέσα στα καθημερινά πράγματα. Βέβαια, η ζωή δεν μπορεί να είναι μια ανέμελη ιστορία χωρίς παρατράγουδα και αυτό το ξέρουμε από την καθημερινή πείρα. Αντίθετα, η ποικιλία των γεγονότων δίνει χρώμα στην απλή καθημερινότητα και κάθε πρόκληση είναι μια ευκαιρία για μια νέα κατάκτηση, για μια νέα εμπειρία για όσους ενδιαφέρονται για την ζωή και όχι για τον θάνατο.
Ωστόσο, η δύναμη που διαθέτουμε είναι – κατά κανόνα – ελλειπής, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την ώρα της σύγκρουσης με την καθημερινή ή έκτακτη πραγματικότητα, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ψυχικά τραύματα, εσωστρέφεια και εσωτερικά αδιέξοδα. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι “αποθηκεύουμε” δυνάμεις για την δύσκολη ώρα, και αυτό το μάθημα το παίρνουμε από την λειτουργία του σώματός μας. Το σώμα μας, αναπαύεται και κοιμάται, δηλαδή, διότι μέσα από αυτή την φαινομενική αδράνεια βρίσκει τον τρόπο και τον χρόνο να αποθηκεύει καθημερινά τα περισσεύματα των στοιχείων που καταναλίσκει, ώστε να τα χρησιμοποιήσει όταν θα έρθει η αναγκαία στιγμή, η οποία μπορεί να είναι λίγο ή πολύ αργότερα.
Άρα, το σώμα μας λειτουργεί όχι μόνο για την κάλυψη μιας στιγμιαίας ανάγκης, αλλά λειτουργεί με ορίζοντα την διαχρονική πορεία της ζωής, ξέροντας ότι η κάθε στιγμή είναι ένα τμήμα μιας διαχρονικής πραγματικότητας, η οποία δεν περιορίζεται σε μια στιγμή, αλλά απλώνεται στην προοπτική του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί δεν έχουν μόνο στιγμιαίες ανάγκες, αλλά ξέρουν ότι οι επόμενες στιγμές θα έλθουν, και θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να στηρίξουν την απαιτούμενη ενέργεια που θα τους κρατήσει στην ζωή. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σοφό, γιατί και μεις που φτιάχνουμε τις δικές μας μηχανές, ξέρουμε ότι για να λειτουργήσει ένας κινητήρας, έχει ανάγκη από ενέργεια. Και η αποθηκευμένη ενέργεια – είτε σε ηλεκτρισμό, είτε σε καύσιμο – είναι το στοιχείο που καθιστά την μηχανή μας λειτουργική και όχι δείγμα ζωής ή φιλοσοφική θεώρηση μόνο.
Σε κάθε πόλεμο, σε κάθε σύγκρουση, σε κάθε ανάγκη υπέρβασης εμποδίων, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ενέργεια, και η ενέργεια αυτή για το σώμα προέρχεται από τις φυσικά στοιχεία που καταναλίσκουμε, ενώ ο εσωτερικός μας κόσμος έχει ανάγκη από ενέργεια που δραστηριοποιείται από το υφιστάμενο στοιχείο της πίστης που βρίσκεται μέσα μας, και η καλλιέργειά του εξασφαλίζει την επάρκεια της δύναμης που χρειαζόμαστε για την σωστή επιλογή της ειρήνης αντί για το μίσος και τον πόλεμο.