Ο τίτλος δεν αναφέρεται στην εποχή της διάσπασης του ατόμου και την ατομική ενέργεια, αλλά στην ανάδειξη της προσωπικότητας του ατόμου, του φυσικού προσώπου ως κυρίαρχο στοιχείο στις αξίες της ζωής.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που το πρόσωπο του ανθρώπου αναγνωρίζεται ως η ύψιστη αξία ανάμεσα σε όλα τα άλλα στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινότητά μας. Και αυτή ακριβώς η αξιολόγηση μας παραπέμπει στην διδασκαλία του Χριστού, ο οποίος είχε θέσει ως κυρίαρχο και κεντρικό θέμα της διδασκαλίας και της καθημερινής πρακτικής του, τον άνθρωπο, το φυσικό πρόσωπο και την ζωή του, προβιβάζοντας τη ζωή από την απλή κουρασμένη ζωή στην άφθονη και περίσσια ζωή, μια ζωή χωρίς ημερομηνία λήξης, χωρίς χρονικά όρια και χωρίς σύνορα.
Συνεπώς, αν κάποιος εστιάσει και αναζητήσει μέσα στην διδασκαλία του Χριστού αυτήν την μοναδική αξία και προβολή της σημασίας του ατόμου, του φυσικού προσώπου, τότε αλλάζει η οπτική του γωνία και από την επιβαλλόμενη θρησκευτικότητα μεταφέρεται στους καρπούς μιας μόνιμης και σταθερής σύνδεσης με την πηγή του ζωντανού νερού και της ζωής χωρίς ημερομηνία λήξης.
