Η ασφάλεια της διδασκαλίας του Χριστού – άρα και η δική μας ασφάλεια για τη ορθή εφαρμογή της διδασκαλίας του – βρίσκεται στο γεγονός ότι στην δική του διδασκαλία δεν παραλείπονται στοιχεία και δεν συγχέονται έννοιες, δηλαδή τα δεδομένα που αποτελούν την βάση μιας εφαρμοσμένης διδασκαλίας με την προοπτική της αιωνιότητας και όχι μόνον με την προοπτική μιας καλής προσωρινότητας.
Παράλληλα, η πορεία της διδασκαλίας του Χριστού περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία στάδια για την κατανόηση και την εφαρμογή της, αρχίζοντας φυσικά από τα πρώτα στοιχειώδη για να καταλήξει στα όρια του ουρανού και της αιωνιότητας.
Βάση δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού δεν είναι τα μεγάλα λόγια, αλλά η σταδιακή κατανόηση της ακρίβειας του περιεχομένου μιας διδασκαλίας, η οποία δεν αποβλέπει στην δημιουργία εντυπώσεων, αλλά αποβλέπει στην σταδιακή βελτίωση των δεδομένων της ατομικής και προσωπικής μας πίστης.
Και τούτο διότι μόνον μέσα από αυτό στο στοιχείο – της αναπτυσσόμενης πίστης – μπορεί να γίνει κατανοητή και να εφαρμοστεί μια διδασκαλία που μας μεταφέρει από το σήμερα στο αύριο, από το παρόν στο μέλλον και από τα αδιέξοδα των λανθασμένων χειρισμών της καθημερινότητάς μας στην επιτυχία της ελευθερίας και της γεύσης της αιωνιότητας.
Και φυσικά πρώτο βήμα είναι η κατανόηση της διαφοράς μεταξύ των στοιχείων μιας καλής προσωρινότητας και μιας προσδοκώμενης αιωνιότητας, με αφετηρία την αποδοχή της αλήθειας ότι “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, συνεπώς θα πρέπει να ξεκινήσω από το μηδέν, προσθέτοντας στην ατομική μου συνείδηση λόγους πίστης και γνώσης και όχι το αντίστροφο, διαδικασία που κατά κανόνα οδηγεί στην άγνοια και την ολιγοπιστία.
Το “μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι” σημαίνει ότι στην διαδικασία της πίστης, το άτομο πρέπει να είναι έτοιμο να εγκαταλείψει και να υπερβεί όσα γνωρίζει για να κατακτήσει όσα δεν γνωρίζει, κρίνοντας ότι αυτά που γνωρίζουμε είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που αγνοούμε.
