Η άγνοια δεν δικαιολογείται στις μέρες μας και αποτελεί στοιχείο αδιαφορίας και απομόνωσης από την πραγματικότητα του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η άγνοια, δηλαδή η συνειδητή απαξίωση της γνώσης, είναι από τα αρνητικά στοιχεία του σύγχρονου ανθρώπου.
Και τούτο διότι η γνώση σήμερα είναι προσβάσιμη σε κάθε κοινωνική τάξη, τουλάχιστον στην πατρίδα μας, και το μόνο που απομένει είναι η προσωπική εκτίμηση των πραγμάτων, η διάθεση να μάθω την αλήθεια και με βάση αυτή την προσωπική μου γνώση να αποφασίσω για τις πράξεις και την καθημερινότητα της προσωπικής μου ζωής.
Και είναι προφανές ότι η γνώμη των άλλων και η γνώση των άλλων για τα μεγάλα θέματα της ζωής μου, δεν μπορεί να αποτελεί μονόδρομο και αποκλειστική πηγή πληροφοριών μου. Διότι σε κάθε περίπτωση, μπορώ να ακούω τι λένε οι άλλοι, ωστόσο η τελική απόφαση ανήκει μόνον σε μένα και δικαιολογία δεν υπάρχει καμία.
Και ενώ αυτό είναι μια σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, από το πως αποφασίζω τι θα αγοράσω σε ενδύματα, φαγώσιμα, αυτοκίνητο ή σπίτι, όταν ερχόμαστε στα μεγάλα ζητήματα της ζωής και του θανάτου, εκεί ακούμε τους άλλους με ευλάβεια, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να μπούμε στον κόπο εμείς οι ίδιοι προσωπικά να βρούμε τα μυστικά της ζωής.
Λίγο γιατί θα μου κολλήσουν τη ρετσινιά ως ιεχωβά ή αιρετικό, λίγο γιατί με βολεύει αυτή η κριτική, λίγο γιατί δεν είναι δυνατόν εγώ (!) να μην γνωρίζω και να χρειάζεται να διαβάσω κιόλας, λίγο γιατί προτιμώ να ξοδεύω τον χρόνο και τις δυνάμεις σε άλλα πιο ευχάριστα καθημερινά απολαυστικά γεγονότα, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, στο τέλος για τα ζητήματα της ζωής δεν μένει χρόνος και η άγνοια που σκοτώνει είναι γεγονός μη αναστρέψιμο στη ζωή μου.
Η φωνή του Χριστού για τα ζητήματα της καθημερινής και της αιώνιας ζωής συνεχίζει ακόμη και σήμερα να προσφέρει ισχυρό στοιχείο γνώσης και εμπειρίας για όποιον αφήνει τους χρόνους της άγνοιας και αγκαλιάζει την γνώση και την εμπειρία της ανάστασης ως προσωπική του καθημερινή του υπόθεση.
