Το βέλος ήταν πάντοτε επιθετικό όπλο και είχε το πλεονέκτημα της απόστασης ανάμεσα στους δυο αντιπάλους. Ενώ δηλαδή το ξίφος απαιτούσε τη σωματική επαφή των αντιπάλων, ο τοξότης με το βέλος είχε την άνεση να παρακολουθεί τις κινήσεις του αντιπάλου και να κτυπά εκ του ασφαλούς. Αυτή η διαφορά ανάμεσα στο ξίφος και στο βέλος δίνει και ένα νόημα στην πάλη μας κατά την καθημερινότητα, διότι υπάρχουν επιθέσεις που ο αντίπαλος είναι ορατός και γνωστός, αλλά υπάρχουν και επιθέσεις που ο αντίπαλος είναι αόρατος και άγνωστος. Και είναι προφανές ότι ο αντίπαλος στα ζητήματα της ζωντανής πίστης δεν είναι κατά κανόνα ούτε ορατός ούτε γνωστός, αφού χρησιμοποιεί βέλη που φτάνουν σε μας από άγνωστες πηγές και κατευθύνσεις. Καλείται λοιπόν ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται να διατηρήσει ζωντανή την πίστη και ενεργό τον Λόγο, να εκπαιδευτεί στην ανορθόδοξη αυτή πάλη, όχι μόνο ως προς την απόκρουση των βελών αλλά και στην θεραπεία των τραυματισμένων μελών, ώστε η προσβολή του αντιπάλου να μην έχει μόνιμα και καταστροφικά αποτελέσματα, αλλά να λειτουργεί ως εκπαιδευτικό τμήμα της καθημερινότητά μας.
