Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα θυμούνται τα κόσκινα που χρησίμευαν για τον καθαρισμό του σιταριού και των παραγόγων του (αλεύρι, πίτουρα, κλπ). Κάτι δηλαδή σαν το σημερινό φίλτρο που διακρατεί και διαχωρίζει τα χρήσιμα από τα μη χρήσιμα στοιχεία ενός προϊόντος. Αυτό ήταν – και παραμένει – απαραίτητο, ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα χρήσιμα και να αποβάλλουμε τα μη χρήσιμα στοιχεία από το διαθέσιμο προϊόν. Σήμερα, βέβαια, η εργασία αυτή γίνεται σε μεγάλα εργοστάσια και εμείς απλά απολαμβάνουμε καθαρισμένα από περιττές ύλες όλα όσα θα θέλουμε να καταναλώσουμε, με πολύ γνωστό παράδειγμα τα φίλτρα του καφέ.
Ωστόσο, αυτή η λειτουργία του διαχωρισμού των πραγμάτων δεν είναι νέα υπόθεση, αλλά πηγαίνει πίσω στις πρωτόγονες ακόμη κοινωνίες, ακριβώς γιατί, ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού ήταν ορατή η ανάγκη αλλά και η διαφορά που προέκυπτε από την εργασία του κοσκινίσματος. Και αυτή ακριβώς την βαθιά ριζωμένη αλήθεια και εμπειρία όλων των ανθρώπων χρησιμοποιεί ο Χριστός, για να μας καταστήσει κοινωνούς μιας μη ορατής για γυμνού οφθαλμού πραγματικότητας, η οποία λαμβάνει χώρα, χωρίς εμείς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες. Πίσω, δηλαδή, στο μη ορατό ακόμη φάσμα των γεγονότων που πρόκειται να παρουσιαστούν αργότερα, ο Χριστός εξήγησε ότι συμβαίνουν “κοσκινίσματα”, δηλαδή διαχωρισμός πραγμάτων μη ορατών, αλλά υπαρκτών που πρόκειται ωστόσο να επηρεάσουν την ζωή μας λίγο αργότερα ή πολύ αργότερα.
Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που ο Πέτρος δηλώνει στον δάσκαλο ότι είναι έτοιμος και να πεθάνει για εκείνον, αλλά ο Χριστός τον διαβεβαιώνει ότι, όχι μόνον να πεθάνει δεν είναι έτοιμος στην ουσία – άσχετα αν ο Πέτρος δεν αντιλαμβανόταν το κενό που υπήρχε στην συνείδησή του, παρασυρμένος μόνον από τα φιλικά συναισθήματα προς τον δάσκαλο – αλλά σε λίγο, ακόμη και μια κοπελίτσα δούλη ήταν αρκετή, για να διαπιστωθεί η ελλειμματική του πίστη.
Ο ίδιος πίστευε ότι είχε τις δυνάμεις της υγιούς πίστεως προς τον θεό και τον δάσκαλο, αλλά ο Χριστός, που έβλεπε και ήξερε βαθύτερα τα πράγματα, του αποκάλυψε ότι, όχι μόνον θα τον αρνηθεί και μάλιστα τρεις φορές, αλλά και κάτι ακόμη πιο ουσιαστικό: στο μη ορατό φάσμα των γεγονότων ο εχθρός της ψυχής είχε ζητήσει να αφαιρέσει από όλους το εφόδιο της πίστης, δηλαδή να αφαιρέσει το ουσιαστικό στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην επικοινωνία του με τον δημιουργό. Και αυτό δεν ήταν φυσικά μόνον για τον Πέτρο και τους λοιπούς μαθητές του, αλλά είναι μια πραγματικότητα που λειτουργεί στην καθημερινότητα.
Όποιος ισχυρίζεται ότι έχει πίστη, πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό το στοιχείο είναι ευαίσθητο, και μπορεί ανά πάσα στιγμή να περάσει από ισχυρή δοκιμασία, ακριβώς, γιατί όλα τα μεγάλα και σημαντικά πράγματα περνούν από δοκιμασία σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Και αυτό αποδεικνύεται από την φράση του ίδιου του Χριστού “εγώ προσευχήθηκα να μην χαθεί η πίστη σου”. Διότι αν αυτό χαθεί όλα τα υπόλοιπα εύκολα αυτο – συντρίβονται χωρίς ανάγκη καμιάς εξωτερικής και ορατής παρέμβασης.