Πείραμα ονομάζεται η προσπάθεια να αποδείξω ότι κάτι πράγματι συμβαίνει και το αποδεικνύω μέσα από επανειλημμένες επιβεβαιώσεις. Η πείρα δηλαδή που αποκτώ καθώς δοκιμάζω κάτι, οδηγεί ένα πείραμα από τις τυχόν αρχικές αποτυχίες στην τελική επιτυχία. Και όλοι γνωρίζουμε ότι η καθημερινότητά μας πλέον, όλο και περισσότερο πλαισιώνεται από δεδομένα που έχουν τύχει όχι μόνο μακράς πειραματικής διαδικασίας, όπως είναι τα θέματα υγείας, ασφαλείας, κλπ, αλλά ακόμη και μετά από επιτυχή πειράματα, υπάρχουν βελτιωτικές προσπάθειες μέσα από την συνεχή παρατήρηση και την δοκιμή νέων δεδομένων. Έτσι πορεύεται η ανθρωπότητα κυρίως από τον 20 αιώνα και μετά. Κάθε μέρα εμείς οι ίδιοι χωρίς να το καταλαβαίνουμε, πειραματιζόμαστε χιλιάδες πράγματα και στο τέλος ακολουθούμε εκείνο το συμπέρασμα που κρίνουμε ότι ικανοποιεί τις απαιτήσεις μας. Αυτό συμβαίνει στην οδήγηση του αυτοκινήτου μας, και σε χιλιάδες άλλες συνήθειες που απαιτούν όμως την δική μας απολύτως προσωπική ευθύνη. Είναι λοιπόν απορίας άξιον, γιατί όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης στον ζωντανό θεό, ξαφνικά το πείραμα, η δοκιμή, κάθε προσπάθεια για εξαγωγή σύγχρονων ασφαλών συμπερασμάτων, όχι μόνον δεν περιλαμβάνεται στο ατομικό και προσωπικό πνευματικό μας σύστημα, αλλά σπεύδουμε να ρίξουμε στον καιάδα και την γέεννα του πυρός, κάθε προσπάθεια βελτίωσης των εργαλείων και μεθόδων άσκησης της πίστης μας.
