Η αναγνώριση και η παραδοχή της αλήθειας των πραγμάτων που μας αφορούν άμεσα είναι απόλυτα προσωπική μας υπόθεση. Η ορθή ή η λανθασμένη άποψη για το φυσικό ή το κοινωνικό περιβάλλον, η ορθή ή η λανθασμένη άποψη για την υπαρξιακή μας οντότητα και για το ποιός είμαι, όλα αυτά αποτελούν τον καθημερινό στόχο της εσωτερικής μας επίγνωσης και πεποίθησης για το σύνολο της καθημερινής μας ζωής και τους τρόπους που θα υπερβούμε τις προσωπικές μας προκλήσεις.
Η ύπαρξή μας είναι δεδομένη και όποιος αμφιβάλλει δεν είναι σώφρων. Αν δεν αποδεχθούμε την υπαρξιακή μας παρουσία στο σήμερα, κινδυνεύουμε να καταποντιστούμε στην επόμενη δοκιμασία της καθημερινότητας. Η ασφαλής γνώση της αλήθειας των πραγμάτων είναι η πληρέστερη προετοιμασία για το αύριο. Η άγνοια ή η παράβλεψη της αλήθειας των πραγμάτων είναι ο κακός οιωνός για τα γεγονότα του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν περιορίστηκε στην ωραιολογία, αλλά έδειξε τον δρόμο, τόσο για την βελτίωση της συμπεριφοράς μας κατά την καθημερινότητα – με ό,τι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει για τον καθένα μας -, ενώ παράλληλα υπέδειξε και τους νέους ορίζοντες με βάση τις εσωτερικές μας δυνάμεις, οι οποίες κατά κανόνα μένουν αναξιοποίητες κατά το μεγαλύτερο μέρος τους.
Ο Χριστός, δηλαδή, δεν ζήτησε από τους ανθρώπους να κλαίνε την μοίρα τους, είτε για το αρνητικό τους παρελθόν, είτε για τα αδιέξοδα της ημέρας, αλλά παρέδωσε μαθήματα αξιοποίησης των εσωτερικών μας αποθεμάτων δύναμης και ενέργειας, τα οποία είτε τα αγνοούμε, είτε τα υποτιμούμε, είτε τα αξιοποιούμε με λάθος τρόπο ή για λάθος λόγο, και αυτό βεβαίως όχι μόνον δεν βελτιώνει την προσωπική μας ζωή, αλλά μας αφήνει στην παρούσα εικόνα της ζωής μας χωρίς όνειρα και ελπίδα.
Η ορθή αξιοποίηση των εσωτερικών μας δυνάμεων και η καλλιέργεια αυτών των δυνάμεων σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού είναι οι βασικές παράμετροι με τις οποίες καθένας βελτιώνει το υπαρξιακό του αποτύπωμα, τόσο στην σύγχρονη κάθε φορά ανθρώπινη κοινωνία, όσο και στην προοπτική του μέλλοντος.