Η καθημερινή μας δραστηριότητα δηλώνει ότι υπάρχουμε. Και υπάρχουμε – όπως υπάρχουμε, με τις αρετές και τα ελαττώματά μας, με τα όνειρα και τις επιδιώξεις μας, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, με τις σκέψεις και τους συλλογισμούς μας και με ό,τι αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν. Άρα, είναι αυτονόητο ότι το “υπάρχω” δεν είναι ένα κενό δόγμα, αλλά συμπεριλαμβάνει όλο το υπαρξιακό μας υπόβαθρο και την βάση, πάνω στην οποία οικοδομείται ο καθημερινός μας βίος. Και μπορεί να υπάρχουν “μηχανικές” κινήσεις και δραστηριότητες, ωστόσο, αυτό δεν είναι όλη η αλήθεια.
Διότι ο οργανισμός μας εργάζεται ακόμη και όταν εμείς αναπαυόμαστε, ο χρόνος τρέχει, άσχετα αν εμείς δεν κοιτάζουμε το ρολόι. Και αυτό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό δημιούργημα, αλλά είναι μια πολυσύνθετη δημιουργία με αρχές και εφόδια που διαρκώς ανανεώνονται και επικαιροποιούνται ανάλογα με τις τρέχουσες ή τις επερχόμενες ανάγκες μας.
Ο δημιουργός, δηλαδή, δεν σχεδίασε ένα μηχάνημα στατικό με ικανότητες και ιδιότητες σταθερές, διότι αυτό με την πάροδο του χρόνου και τις αλλαγές των συνθηκών θα απέβαινε μάταιο και δεν θα επρόκειτο για ένα “κόσμο”, αλλά θα ήταν μια εφήμερη εικόνα. Εκείνο δηλαδή που προκαλεί το ενδιαφέρον μας στην αναζήτηση της δημιουργικής πρακτικής, δεν είναι η εικόνα του δημιουργήματος, αλλά είναι η συνεχής λειτουργία και συν-λειτουργία κάθε στοιχείου μέσα στο σύνολο.
Άρα, όσοι αναζητούμε την δημουργική λογική του δημιουργού, δεν θα πρέπει να ικανοποιούμαστε από την στιγμιαία προσωπική εικόνα που καθένας μας έχει, αλλά θα πρέπει να αναζητούμε την δική του – του δημιουργού δηλαδή – λογική, γιατί μόνο μέσα από αυτήν την αποκάλυψη θα γίνει κατανοητή και αξιοποιήσιμη όλη η υπαρξιακή μας υπόσταση.
Και σε αυτό ακριβώς σκόπευε η διδασκαλία του Χριστού. Αφήνοντας πίσω το παρελθόν, να οικοδομήσουμε το μέλλον, όχι αντιγράφοντας το παρελθόν, αλλά δημιουργώντας τα νέα αντισώματα που θα παρατείνουν την ζωή μας με την καλύτερη δυνατή ποιότητα.
Ο Χριστός δεν ήλθε για να δώσει ζωή στον άνθρωπο, διότι την είχαμε ήδη. Ήλθε να δώσει ζωή επέκεινα του καθημερινού μας βίου, επεκτείνοντας τις διαστάσεις μας στην πρόβλεψη και στα εφόδια που έχει θέσει ο ίδιος ο δημιουργός μέσα μας και γύρω μας.