Για την χώρα μας η υπογεννητικότητα είναι μάστιγα και νομίζω, όχι μόνον για την χώρα μας αλλά και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Διότι μια χώρα που οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να αφήνουν απογόνους, είναι καταδικασμένη σε αφανισμό, αν δεν υπάρξει αντιστροφή αυτής της κατάστασης.
Το γεγονός ότι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν και λιγότεροι γεννιούνται, δείχνει ότι οι νέοι, οι άνθρωποι της παραγωγικής ηλικίας, δεν επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα με διάφορες δικαιολογίες, σοβαρές και μη. Ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα μετράει και αυτό έχει ανάγκη εξήγησης. Διότι κατά κανόνα δεν είναι ιατρικό το πρόβλημα, αλλά ψυχολογικό και δεοντολογικό.
Πρώτα δηλαδή έρχεται ο φόβος της ευθύνης και αυτός ο φόβος γεννά παρενέργειες στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ύστερα αυτές οι παρενέργειες για να σταθούν έχουν ανάγκη μιας δεοντολογίας και αυτή δεν είναι άλλη από τις κοινές απαντήσεις.
Ότι δηλαδή η ευθύνη είναι μεγάλη, το αφήνουμε για αργότερα, οι οικονομικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν, τώρα έχω μπροστά μου την επαγγελματική μου καριέρα, και χίλιες δυο άλλες δικαιολογίες. Και φυσικά το αποτέλεσμα μετράει.
Φυσικά μέσα στη Βίβλο υπάρχουν απαντήσεις και μάλιστα ρηματικές και αξιόπιστες. Ότι δηλαδή η αποφυγή ανάστασης απογόνων δεν είναι χωρίς βαθύτερα αίτια, φωτογραφίζοντας με σαφήνεια την δική μας αρνητική επιλογή.
Και επειδή η εικόνα του φυσικού κόσμου είναι μια ανάκλαση του αιώνιου κόσμου, είναι προφανές ότι το χαρακτηριστικό της εποχής μας, η δική μου δηλαδή καλοπέραση εις βάρος των επόμενων γενεών, αποδεικνύει την αδιαφορία μας για την συνέχιση της ζωής με την προοπτική της αιωνιότητας.
Όπως δηλαδή είμαστε απρόθυμοι να αποκτήσουμε απογόνους, και μάλιστα σε ένα κόσμο που κατακλύζεται από τις γενετήσιες προκλήσεις στην απλή καθημερινότητα, έτσι και στα ζητήματα της κατανόησης του μυστηρίου της πίστης και της προοπτικής της αιώνιας ζωής είμαστε απρόθυμοι να δώσουμε σάρκα και οστά.
Αρκούμαστε στην προσωπική μας μόνον ικανοποίηση, χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να ολοκληρώσουμε τον κύκλο με την μετάδοση του μυστηρίου της πίστης στους φυσικούς και συγγενικούς μας απογόνους, προφανώς γιατί οι αξίες αυτές δεν είναι μέσα στο προσωπικό μας σύστημα αξιών.
