Ο υπολογισμός μεγέθους και αξιών αποτελεί καίριο και απόλυτα προσωπικό στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Εμείς υπολογίζουμε προσωπικά τα πράγματα και ανάλογα με τον υπολογισμό και την αξία που εμείς αποδίδουμε σε κάτι, λειτουργούμε και αντιδρούμε σε κάθε περίπτωση.
Η σημερινή είδηση ότι σε απόσταση 12 εκατομμυρίων ετών φωτός ανακαλύφθηκε με τα σύγχρονα τηλεσκόπια ένας γαλαξίας με λαμπρότητα που αντιστοιχεί στην λαμπρότητα του δικού μας ήλιου αλλά 600 τρισεκατομμύρια φορές περισσότερο, είναι πράγματι εντυπωσιακή, ακριβώς διότι μεταβάλλει τα μεγέθη που εμείς έχουμε για τον δημιουργό μας.
Εμείς δηλαδή, μέσα στην καθημερινή μας βιοπάλη και σύγκρουση, κοινωνική και εσωτερική ψυχολογική, αντιλαμβανόμαστε τον θεό ως ένα ίσο ή λίγο πιο ισχυρό από εμάς και φυσικά η οπτική γωνία της πίστης μας καταλήγει σε αδιέξοδα και στην προσωπική μας μικρότητα.
Ωστόσο, όταν γίνονται τέτοιες ανακαλύψεις που μεταβάλλουν τα γνωστά σε μας μεγέθη της φύσης, του παρατηρήσιμου σύμπαντος, είναι φυσικό να μεταβάλλεται και η δική μας οπτική αναζήτησης και κατανόησης του δημιουργού μας, ο οποίος όχι μόνον δημιούργησε ένα σύμπαν, ένα μικρόκοσμο και ένα μακρόκοσμο πολύ πέραν των δικών μας αντιληπτικών ικανοτήτων, αλλά συνεχίζει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και την επεμβατική του πρακτική σε κάθε δημιούργημά του, εφόσον συντρέχει λόγος και υπάρχει ενδιαφέρον για παρέμβαση του δημιουργού.
Οι αποκαλύψεις του ίδιου του Χριστού για τον δημιουργό του κόσμου είναι πολύτιμες γιατί όχι μόνον δίνουν απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, αλλά πέραν αυτών μας υποδεικνύουν δρόμο και διαδικασίες για να μεταφερθούμε σε μια νέα προοπτική, σε μια νέα διαδικασία, σε μια νέα πορεία που μας μεταφέρει μετά την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων της ζωής, στην υπέρβαση του πρόσκαιρου και ευκαιριακού και στον δικό του σχεδιασμό της ζωής χωρίς τέλος θανάτου.
