Αρχεία για: Οκτώβριος 2016

Στα εκ γενετής σκοτάδια, στα ελαττώματα, στα αδιέξοδα, στη φτώχεια και τις συμφορές που έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς και τους προγόνους – ελαττώματα, σκοτάδια και αδιέξοδα για τα οποία εμείς δεν ευθυνόμαστε, δεν είναι για να κλαίμε και να θρηνούμε τη μοίρα μας, δεν είναι για να ζούμε στη δυστυχία και την απογοήτευση, αλλά είναι προκλήσεις, είναι ευκαιρίες, είναι αφορμές για να προχωρούμε από την επιφάνεια στο βάθος, από το φαινόμενο στην ουσία, από την καθημερινή θλίψη, τη μιζέρια, την ηθική και ψυχική ήττα στην κατάκτηση και την εμπειρία της νίκης στην καθημερινότητά μας. Αν η οπτική μας γωνία μεταβληθεί και πίσω από το φαινόμενο αναζητήσουμε την ουσία, αν οπλιστούμε με πνεύμα όχι δειλίας και ηττοπάθειας αλλά με πνεύμα δυνάμεως και σωφρονισμού, αν οπλιστούμε με πνεύμα αναζήτησης, έρευνας και επιμονής, τότε θα ανακαλύψουμε τους θησαυρούς και τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω από την άρνηση, πίσω από τα ελαττώματα, τα αδιέξοδα και τις φαινομενικές συμφορές. Και τότε, όχι μόνο θα νικήσουμε, αλλά θα λαφυραγωγήσουμε τον εχθρό που μας τρομάζει και θέλει ηττημένοι και τυφλοί να τραπούμε σε φυγή και να επιστρέψουμε στο σκοτάδι και όχι στο φως, στη μιζέρια και όχι στην νίκη και την κατάκτηση.

Η ωφέλεια είναι μια έννοια σχετική και η αξία της εξαρτάται από το κάθε άτομο. Κάτι που για μένα είναι ωφέλιμο, για κάποιον άλλον μπορεί να μην είναι. Μπορεί να είναι αδιάφορο ή ακόμη και επιζήμιο. Το προσωπικό στοιχείο λοιπόν είναι αυτό που εκτιμά την ωφέλεια ή την ζημία, το κέρδος ή την απώλεια. Και αυτή η κρισιμότητα της προσωπικής εκτίμησης, μας κάνει προσεκτικούς στις επιλογές μας. Διότι στην καθημερινότητα όλοι επιλέγουμε τα ωφέλημα και όχι τα επιζήμια. Αν η ωφέλεια είναι μεγάλη, το γνωρίζει μόνο εκείνος που έχει εφαρμόσει το σχέδιό του και εκτιμά τις συνέπειες. Αν ο στόχος ήταν καλός και η μέθοδος που εφάρμοσα ήταν επιτυχής, τότε σε κάθε περίπτωση, μπορώ να εκτιμήσω το αποτέλεσμα και να αξιολογήσω το κέρδος, το όφελος ή τη ζημία. Η ευθύνη λοιπόν είναι ατομική, η αξιολόγηση είναι ατομική και όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα που πρέπει να είναι το όφελος και όχι η ζημία.

Η έμπνευση αποτελεί το κύριο μέλημα και την κύρια αναζήτηση όλων μας μέσα στην καθημερινότητα. Όλοι αναζητούμε ένα νέο στοιχείο, ένα ελκυστικό στοιχείο, που θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, που θα φέρει περισσότερη ευτυχία και θα καλύψει τις ανάγκες μας, πρακτικές, συναισθηματικές και πνευματικές. Όλοι γνωρίζουμε ότι κάθε ανακάλυψη οφείλεται σε μια έμπνευση, σε μια αχτίνα φωτός που φώτισε ξαφνικά το νου μας και γεννήθηκε κάτι νέο. Μετά όλοι απολαμβάνουμε τους καρπούς της ανακάλυψης, αλλά όλοι ξεχνάμε ότι η τιμή πηγαίνει στην έμπνευση και σε αυτόν που έδωσε την έμπνευση. Αν λοιπόν για τα αγαθά που προκύπτουν από μια ανακάλυψη αποδίδουμε τιμή στον άνθρωπο που έκανε την ανακάλυψη, είναι προφανές ότι μεγαλύτερη τιμή ανήκει σε αυτόν που έδωσε την έμπνευση, σε αυτόν που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να έλθει η έμπνευση. Και αυτόν πρέπει να ανακαλύψουμε και να του αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα του Θεού στον Θεό.

Η καθημερινή μας ζωή έχει σκοτάδια και φως, έχει ευκολίες και αδιέξοδα, έχει χαρές και λύπες, και θα μπορούσε κανείς να συμπληρώνει επ’ άπειρον καταστάσεις και προσωπικές εμπειρίες με αντίστοιχο περιεχόμενο. Όλοι μας βέβαια προτιμούμε τα θετικά και τα εύκολα και απομακρυνόμαστε από τα δύσκολα και τα δυσάρεστα. Και αυτή ακριβώς είναι η ανθρώπινη φύση. Προτιμά τα εύκολα και τα ωραία, αλλά απομακρύνεται από τα δύσκολα και τις ανηφόρες. Κάθε πορεία που απαιτεί πρόσθετη προσπάθεια, κατά κανόνα – υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα – δεν είναι η πορεία την οποία θα θέλαμε να πορευτούμε. Όλοι όμως συμφωνούμε ότι εκείνα που θυμόμαστε από τις δύσκολες ώρες είναι περισσότερα από εκείνα των ημερών της ησυχίας. Και αυτό δηλώνει ότι, αν και τα αποφεύγουμε, στα δύσκολα διαμορφώνεται η συνείδησή μας, στα δύσκολα γράφεται η προσωπική μας ιστορία, στα αδιέξοδα που πετύχαμε να νικήσουμε τις αντιστάσεις και να σταθούμε στα πόδια μας, εκεί το προσωπικό μας θερμόμετρο κατέγραψε τις πιο εξαιρετικές μας επιδόσεις και χάραξε με τη πυρακτωμένη σμίλη την εικόνα της επιτυχίας. Και αυτό καθορίζει τη ζωή μας. Οι ημέρες ανάπαυσης είναι το διάλειμμα και όχι ο στόχος.

Η καθημερινότητα μας κουράζει. Η επανάληψη καταντά ρουτίνα χωρίς ενδιαφέρον.  Η έλλειψη νέου ορίζοντα στενεύει τα όρια της ζωής μας και οδηγεί σε απογοήτευση και μαρασμό, τόσο για τα ενδιαφέροντά μας όσο και για τις πράξεις μας. Όλοι έχουμε ανάγκη ανανέωσης. Όλοι θέλουμε μια νέα αρχή. Όλοι θέλουμε να ξεχαστεί το παλιό και να έρθει το καινούργιο, στις ιδέες μας, στις σχέσεις μας, στα όνειρά μας, παντού να φυσήξει άνεμος ανανέωσης και ανασχεδιασμού της ζωής και των στόχων μας. Όλοι ψάχνουμε για το καλύτερο, για το ανώτερο, για το τέλειο που θα φέρει ξανά το ενδιαφέρον για ζωή, ενδιαφέρον για νέους δρόμους, στις σκέψεις, στις πράξεις, στην παραγωγικότητά μας. Όλοι αυτό θέλουμε γιατί αυτό είναι το καλό, το ευάρεστο, το τέλειο. Και όσο δεν το πετυχαίνουμε, ο αγώνας μας στην καθημερινότητα εξακολουθεί να είναι ο ίδιος, κουραστικός, χωρίς αποτέλεσμα. Και η Ελπίδα μένει πάντα εκεί και περιμένει τις σωστές και αποτελεσματικές κινήσεις μας για να κατακτήσουμε τους στόχους μας.