Ο τίτλος αυτός δεν είναι δικός μου αλλά του ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος μας μεταφέρει την άποψη των αρχαίων Ελλήνων, για το πώς άκουσαν για πρώτη φορά τον απόστολο Παύλο στην αρχαία Αθήνα. Και είναι προφανές ότι η εμφάνιση του αποστόλου στην Αθήνα όχι μόνον δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά καθόρισε και σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις, όχι μόνον όσον αφορά την εξάπλωση του Ευαγγελίου, αλλά και την στάθμη στην οποία τοποθετήθηκε τότε – για πρώτη φορά – ο πήχης των προσδοκιών. Τα λεγόμενα δηλαδή του αποστόλου χαρακτηρίστηκαν από τους προγόνους μας ως “καινή διδαχή“, δηλαδή νέα διδασκαλία, προφανώς “νέα” σε σχέση με όσα είχαν ακούσει μέχρι τότε στην πρωτεύουσα του πολιτισμού. Διότι η παρουσία της εβραϊκής συναγωγής στην αρχαία Αθήνα μνημονεύεται από τις Πράξεις των Αποστόλων, άρα οι σύγχρονοι τότε Αθηναίοι γνώριζαν την εβραϊκή διδασκαλία. Η άποψη λοιπόν ότι πρόκειται για μια νέα, καινή διδαχή, έχει βαρύνουσα σημασία, διότι καθορίζει με ακρίβεια και σαφήνεια το πώς εισέπρατταν οι αρχαίοι Αθηναίοι την διδασκαλία του αποστόλου. Επρόκειτο για καινή διδαχή, νέα διδασκαλία, νέο πνεύμα, η οποία είχε μεν για κέντρο την ανάσταση του Χριστού, αλλά με όρους που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί και κατανοητοί ακόμη και από τους αρχαίους σοφούς προγόνους μας.
