Κράμα ονομάζεται το υλικό που προέρχεται από την ανάμειξη διαφόρων υλικών. Το νέο αυτό υλικό, το κράμα, είναι πολύτιμο για την ζωή μας διότι σχεδόν όλα τα σκεύη και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε σήμερα αποτελούνται από κράματα διαφόρων υλικών. Εκείνο που αλλάζει κάθε φορά είναι η αναλογία των υλικών που αναμειγνύονται, προκειμένου να προέλθει το νέο υλικό που θα καλύψει τις ανάγκες μας. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον όρο για το κρασί – τον οίνο που έγινε κρασί στην νεοελληνική γλώσσα – διότι για να είναι κατάλληλος στην χρήση έπρεπε να αναμειχθεί με νερό μέσα σε κεραμικά σκεύη, αγγεία. Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ μείξης και κράματος; Στην περίπτωση του κράματος η μείξη είναι τέλεια, στο νέο προϊόν τα στοιχεία έγιναν ένα και αυτό πλέον μετράει. Και αυτό το στοιχείο, την οριστική ανάμειξη του στοιχείου της ζωντανής πίστης στον ζωντανό θεό κατά την καθημερινότητά μας, είναι αυτό που έχουμε όλοι ανάγκη σήμερα. Διότι χωρίς ζωντανή πίστη που φέρνει ωφέλεια και καθημερινό κέρδος, ο χρόνος, οι ιδέες, οι επιθυμίες, οι γνώσεις μας, μοιάζουν με χρυσάφι που μένει κρυμμένο στο χώμα, άγνωστο και ανεκμετάλλευτο.
Αρχεία για:24 Ιανουαρίου, 2017
Μέγας ή μείζων;
Το θέμα που επέλεξα για την σημερινή μας συνάντηση δεν είναι λογοπαίγνιο. Διότι είναι άλλο πράγμα ο μέγας, ο μεγάλος με οποιαδήποτε έννοια και άλλο πράγμα ο μεγαλύτερος. Ο μεγαλύτερος περιέχει το στοιχείο της σύγκρισης, της κρίσης και της ανάδειξης. Αποτελεί τον επόμενο σταθμό μου. Αποτελεί την επόμενη κατάκτησή μου στο επάγγελμά μου, στην προσωπική μου ζωή. Αποτελεί το στόχο προς τον οποίο κατευθύνω όλες τις παραγωγικές μου τις δυνάμεις. Αποτελεί την κινητήρια δύναμη που με αναγκάζει να πάω ένα βήμα πιο πέρα, να πάρω πιο ουσιαστικές αποφάσεις, να κοπιάσω περισσότερο, να γίνω καλύτερος, να πετύχω σήμερα αυτό που δεν είχα πετύχει χθες. Ο μείζων δεν είναι ο καλύτερος, αλλά είναι ο μεγαλύτερος. Το καλός – καλύτερος, περιλαμβάνει συναισθηματική κρίση πράγμα που εμπεριέχει το προσωπικό στοιχείο. Αντίθετα ο μέγας, ο μείζων, ο μεγαλύτερος εμπεριέχει μόνο αριθμητική διάκριση, πράγμα που λιγοστεύει την πιθανότητα παρερμηνείας λόγω των συναισθηματικών παραμέτρων. Άρα το καλός – καλύτερος είναι σπουδαίο, αλλά το μέγας – μείζων είναι ασφαλέστερο, είναι ανθεκτικό στην κριτική και αυτό εφάρμοσε ο Χριστός στην κρίση απέναντι στους συνεργάτες του. Μέτρησε τα τάλαντα που είχαν αποκτήσει με τον κόπο τους και το δικό του κεφάλαιο και όχι πόσο καλοί άνθρωποι ήσαν.