Το ρήμα βλέπω έχει σχέση με το βλέμμα, δηλαδή την ορατή επικοινωνία μου με κάτι που βρίσκεται μπροστά μου. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι το βλέπω στην καθημερινή λειτουργία της ζωής μας έχει κρίσιμη σημασία, διότι όποιος δεν βλέπει έχει μεγάλη ευθύνη αν πρόκειται να μετακινηθεί. Κάθε άνθρωπος που θέλει να αλλάξει θέση, να πάει κάπου αλλού, βασική προϋπόθεση είναι να βλέπει ο ίδιος ή να τον οδηγεί κάποιος που βλέπει και μπορεί να κρίνει αν βαδίζει προς τον στόχο του ή έχει χάσει την πορεία του. Μπορούμε να μη βλέπουμε όταν δεν μετακινούμαστε. Αν όμως θέλουμε να αλλάξουμε θέση, θέλουμε να κατακτήσουμε άγνωστους κόσμους, τότε βασική προϋπόθεση είναι να βλέπουμε. Η έννοια του παραβλέπω είναι συγγενής με το βλέπω, αλλά δηλώνει ότι ενώ βλέπω την πραγματικότητα κάνω ότι δεν βλέπω, προσποιούμαι ότι δεν βλέπω, με αποτέλεσμα να γνωρίζω μεν την ορθή διαδρομή της πορείας μου, αλλά να παραβλέπω την αλήθεια και να πορεύομαι σε λάθος δρόμο. Η παράβλεψη είναι η τραγική μοίρα που μας οδηγεί μακριά από τον στόχο μας, ενώ θα μπορούσαμε με το βλέμμα μας στην αλήθεια να φτάσουμε στον στόχο για τον οποίο ξεκινήσαμε.

Η δοκιμασία, ο πειρασμός, αποτελούν καθημερινό στοιχείο της ζωής μας και καθένας σύγχρονος άνθρωπος υποβάλλεται σε ποικίλες δοκιμασίες σχεδόν σε κάθε εκδήλωση και κάθε σοβαρή επιδίωξη μεταξύ συναγωνιστών ή ανταγωνιστών. Χωρίς δοκιμασία είναι γνωστό ότι κανένας δεν παίρνει επάξια μια θέση μέσα στην σύγχρονη κοινωνία, ακόμη και αν το όνομά του είναι συνδεδεμένο με ισχυρούς προγόνους και εξουσίες του παρελθόντος. Όλοι θέλουμε προσωπική καταξίωση, όλοι θέλουμε ο άνθρωπος να κρίνεται από τις επιτυχίες και όχι από άλλους παράγοντες, πχ πλούτος, κληρονομικότητα, κλπ. Η ατομική και προσωπική επιτυχία κατά την περίοδο της δοκιμασίας ή του πειρασμού, είναι το μόνο αποδεκτό κριτήριο στον σύγχρονο κόσμο και χωρίς αυτή την προσωπική επιτυχία, κανείς δεν αναγνωρίζει αξίες σε φυσικά πρόσωπα. Και αν για την καθημερινή ζωή αυτό αποτελεί κανόνα, είναι προφανές ότι για ζητήματα που εμπεριέχουν στοιχεία πολύ πέραν της καθημερινότητας, η ανάγκη των δοκιμασιών, των πειρασμών, είναι απαραίτητο στοιχείο για την απόδειξη της γνησιότητας και της δύναμης της πίστης που μπορεί να φέρει καρπούς πέραν του επιούσιου άρτου. Η ζωή σήμερα αλλά και μετά θάνατον είναι ζητούμενο και η πίστη που οδηγεί προς τα εκεί πρέπει όχι μόνο να φαίνεται αλλά και να είναι και να αποδεικνύεται καθημερινά γνήσια και καρποφόρα.

Έρημος ονομάζεται μια περιοχή, ένας τόπος, στον οποίο δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος. Και αυτό συμβαίνει διότι για να ζήσει ο άνθρωπος πρέπει να υπάρχουν και οι σχετικές και αναγκαίες προϋποθέσεις. Χωρίς νερό και χωρίς τη δυνατότητα παραγωγής προϊόντων επιβίωσης, τροφής κλπ, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει και η περιοχή γίνεται έρημος από ανθρώπινη ζωή και παρουσία. Αυτή η κατανόηση μας βοηθά να εξηγήσουμε γιατί σε πολλές περιοχές της υφηλίου δεν υπάρχουν άνθρωποι, και παράλληλα εξηγεί και το φαινόμενο γιατί ενώ κάπου υπήρχαν άνθρωποι, σήμερα δεν υπάρχουν. Αντίστοιχη είναι και η εικόνα όταν θέλουμε να περιγράψουμε την ερήμωση στα ζητήματα της ζωντανής πίστης. Γιατί δηλαδή υπάρχουν μέσα μας ή γύρω μας, κοντά ή μακριά περιοχές έρημες, περιοχές χωρίς νερό, χωρίς παραγωγή αγαθών επιβίωσης; Γιατί περιοχές της υφηλίου που παλαιότερα κατοικούσαν άνθρωποι που εξασκούσαν πίστη και μεγαλούργησαν, σήμερα υπάρχει φτώχεια, ανυπαρξία αγαθών, έλλειψη ζωντανού νερού, ολοκληρωτική ερήμωση; Την απάντηση μας την δίνει η ίδια η Βίβλος, η οποία όχι μόνο διδάσκει το καλό και την ευημερία, αλλά εξηγεί και τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι της πίστης χάνουν τον προσανατολισμό τους, ο βιοπορισμός και ο πλουτισμός αντικαθιστούν το ενδιαφέρον για τα ζητήματα της ζωντανής πίστης.

Η ανεπάρκεια είναι το αντίθετο της επάρκειας και δηλώνει την έλλειψη των αναγκαίων στοιχείων, αγαθών και εφοδίων που είναι απαραίτητα για να πετύχουμε τον σκοπό μας. Και για μεν την πρακτική καθημερινότητα όλοι σχεδιάζουμε με ακρίβεια τις κινήσεις μας, αποφεύγοντας με επιμέλεια την ανεπάρκεια, ακριβώς διότι γνωρίζουμε ότι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην πετύχουμε το στόχο μας. Στον τομέα όμως της ζωντανής και αποτελεσματικής πίστης η έννοια της ανεπάρκειας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ζωή ή τον θάνατο. Ενώ δηλαδή σε ένα ταξίδι μας με το αυτοκίνητο μπορεί η ανεπάρκεια καυσίμου να καλυφθεί με κάποιο έμμεσο τρόπο την ώρα της ανάγκης, στην περίπτωση της ζωντανής πίστης ο Μεγάλος Δάσκαλος διευκρίνισε ότι η ανεπάρκεια οδηγεί σε θάνατο. Μπορεί να θεωρώ ότι η καλή μου πρόθεση και αγάπη για την ζωή είναι επαρκεί στοιχεία για την ασφαλή πορεία μου προς την ζωή, ωστόσο ο ίδιος ο Δάσκαλος δεν άφησε κανένα περιθώριο άλλης ερμηνείας. Κάθε ένας που δεν διαθέτει σε επάρκεια τα αναγκαία εφόδια, όπως στην παραβολή των δέκα παρθένων, δεν πετυχαίνει το στόχο ανεξάρτητα από την γνησιότητα της αγάπης του προς τον θεό και την επιμονή του να κτυπά εκ των υστέρων την κλειστή θύρα.