Είναι βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας η ικανότητα του συνόλου σχεδόν του πληθυσμού να γνωρίζει ανάγνωση και γραφή. Και αυτό το χαρακτηριστικό δεν υπήρχε πάντα. Στις παλαιότερες γενιές ελάχιστοι άνθρωποι ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν. Είναι και αυτό μια κατάκτηση όχι ασήμαντη, η οποία έχει μεγάλη πρακτική αξία στην καθημερινότητά μας, διότι μας επιτρέπει να μην επικοινωνούμε μόνο δια της φωνής αλλά και δια του γραπτού λόγου, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις σήμερα είναι πιο ασφαλής ως μέσον επικοινωνίας, αφού έχουμε τη δυνατότητα οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας, να διαβάσουμε = να ακούσουμε στον απόλυτα προσωπικό εσωτερικό μας κόσμο – πράγματα, στα οποία κανείς άλλος δεν συμμετέχει εκείνη τη στιγμή. Έτσι ο γραπτός λόγος γίνεται μια φωνή που την ακούει μόνο ο αναγνώστης και κανείς άλλος, και μέσα από την ανάγνωση του γραπτού λόγου φτάνουν στην συνείδησή μας μηνύματα που μπορούν να επηρεάσουν και να μεταμορφώσουν πρώτα τον εσωτερικό μας κόσμο και μετά και την πρακτική ζωή μας ολόκληρη. Η ανάγνωση των Ιερών Γραμμάτων έγινε προσωπική υπόθεση, η ανταλλαγή μηνυμάτων γραπτών έγινε καθημερινότητα, ο άνθρωπος καλείται να αξιοποιήσει την ανάγνωση και την γραφή για να ανακαλύψει τον κόσμο της πίστης, τον νέο κόσμο που δεν έχει σύνορα ούτε χρονικά ούτε τοπικά.
