Το εκκρεμές είναι το όργανο, του οποίου ο δείκτης φτάνει από το άκρον αριστερά στο άκρον δεξιά. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτή η κίνηση, από το ένα άκρο στο άλλο άκρο είναι και η φυσική ροή που διατηρεί σε ζωή την κίνηση και βοηθά την μηχανική λειτουργία. Χωρίς την άφιξη στην ακραία θέση, δεν είναι δυνατή η επαναφορά, η επιστροφή και συνεχής λειτουργία του εκκρεμούς. Το ίδιο ισχύει και στην προσωπική μας συμπεριφορά όταν φτάνουμε στα άκρα. Μπορεί τα άκρα να ενοχλούν, αλλά μόνον έτσι δοκιμάζονται οι αντοχές, μόνον έτσι οι σκέψεις και οι απόψεις μας εκδηλώνονται, κρίνονται και εμείς παίρνουμε το μάθημά μας. Από τα παραδείγματα της Βίβλου μαθαίνουμε όχι μόνον για την επιτυχία των ανθρώπων που έζησαν σε ακρότητα, αλλά και για την συγκαταβατική στάση του θεού απέναντι στην ανθρώπινη, ακραία, αλλά ειλικρινή συμπεριφορά [πάλη του Ιακώβ, ο Πέτρος πάνω στα κύματα]. Με ένα όμως χαρακτηριστικό: Όταν έπαιρναν το μάθημα, οι άνθρωποι επέστρεφαν στην κανονικότητα. Μεγάλες επιτυχίες υπάρχουν κατά κανόνα μόνον μέσα από μεγάλες δοκιμασίες, οι οποίες όμως δεν παραβλέπουν, αλλά λαμβάνουν υπόψη τους τις αντοχές του ανθρώπου με τις αδυναμίες, τον φόβο, την αμφιβολία, την αναζήτηση για κάτι καλύτερο.
