Αρχεία για: Μάιος 2017

Πώρωση ονομάζεται η σκλήρυνση. Και όταν πρόκειται για την καρδιά, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αποτέλεσμα της πώρωσης είναι η αναισθησία, δηλαδή δεν υπάρχει αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό βεβαίως δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού, αλλά γίνεται αντιληπτό από την εξωτερική μας συμπεριφορά. Ο αναίσθητος είναι σκληρός, ο αναίσθητος κάνει τραγικά λάθη, ο αναίσθητος ζει μια άλλη δική του πραγματικότητα που απέχει από την αλήθεια. Μόνο η σύγκριση με την αλήθεια μπορεί να επιβεβαιώσει τη λανθασμένη συμπεριφορά του αναίσθητου. Και οι σύγχρονοι άνθρωποι του 21 ου αιώνα καλούμαστε να είμαστε ευαίσθητοι και όχι αναίσθητοι, καλούμαστε να είμαστε μέσα και όχι έξω από τα γεγονότα, να είμαστε ενεργοί και όχι νωθροί και αδρανείς, καλούμαστε να πράττουμε το ορθό με ευαισθησία σύγχρονου ανθρώπου και όχι με σκληρότητα φανατικού θρησκευόμενου, ο οποίος έχει την θρησκεία ως προκάλυμμα του εσωτερικού μίσους για τον άνθρωπο, την δημιουργία και τον ίδιο τον δημιουργό. Η πώρωση απομακρύνει από την ζωή και σταδιακά φέρνει προς τον θάνατο. Η ευαισθησία παράγεται και προάγεται από την καθημερινή ανανέωση και την δοκιμή της παρουσίας του ζωντανού Θεού στην καθημερινή μας ζωή και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Και οι τρεις αυτές λέξεις περιέχουν την έννοια του έχω και αναφέρονται σε εμπράγματη και όχι θεωρητική κατάσταση. Έχω ανοχή στις πράξεις του άλλου εναντίον μου, έχω αντοχή στις προσβολές και τις δυσκολίες, αλλά σε κάθε αποτυχία μου έχω ενοχή γιατί δεν κατάφερα αυτό που ήθελα. Ξεκίνησα καλά, αλλά απέτυχα και η ενοχή διακατέχει τον εσωτερικό μου άνθρωπο, την συνείδησή μου, και φέρνει την απογοήτευση, φέρνει την οπισθοδρόμηση και την λύπη. Και ενώ θα έπρεπε να έχω ανοχή και αντοχή στην υγιαίνουσα  διδασκαλία, ώστε καθημερινά να αυξάνομαι κατά τον έσω άνθρωπο, και ενώ θα έπρεπε να είμαι δραστήριος και όχι νωθρός, αξιοποιώντας την εξουσία που μου προσφέρει η μέχρι σήμερα γνώση των δικαιωμάτων μου, στην πραγματικότητα έχω παραδοθεί άνευ όρων και το μόνο που έχει απομείνει μέσα μου είναι το αίσθημα της αποτυχίας, η ενοχή της ακαρπίας, η ενοχή της απώλειας των μεγάλων χάριν των ευτελών και ασήμαντων πραγμάτων που επέλεξα ως πρώτη προτεραιότητα της καθημερινής μου ζωής. Πόσο αντέχω, φαίνεται στην καθημερινή μου ζωή από τις αντιδράσεις μου στην πράξη. Πόσο ενισχύεται ο εσωτερικός μου άνθρωπος φαίνεται από τις αλήθειες που λέω και από τα ψέματα που δεν λέω. Πόσο η πίστη μου στον ζωντανό θεό είναι υγιής και ακμαία φαίνεται και αποδεικνύεται από τα καλά μου έργα που δεν αφορούν μόνο εμένα, αλλά και τους άλλους που δέχονται την ευεργετική παρουσία του αναστημένου και ζωντανού θεού.

Ξένιος ήταν το επίθετο του πατέρα των θεών του Ολύμπου και είχε σχέση με την φιλοξενία που πρόσφεραν οι κάτοικοι σε κάποιον ξένο που έφτανε στο σπίτι τους. Ο ξένος έπρεπε να φιλοξενηθεί, έπρεπε να του δοθούν τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να αποκτήσει τα δικαιώματα των οικείων, αυτών δηλαδή που κατοικούσαν και ήσαν ιδιοκτήτες του σπιτιού. Δικαιώματα χρήσης και δικαιώματα ιδιοκτησίας είχαν μόνον οι ιδιοκτήτες και όχι οι περαστικοί ξένοι. Και αυτή η αλήθεια έχει μεγάλη αξία για μας σήμερα, διότι οι άνθρωποι της ζωντανής πίστης πρέπει να κατανοήσουν τα δικαιώματά τους. Αν αισθάνεσαι ξένος και επισκέπτης στον οίκο του ζωντανού θεού, τότε δεν είσαι κύριος, δεν μπορείς να ασκήσεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα και ό,τι σου λένε οι άλλοι αυτό κάνεις. Ακούς και υπακούς διότι δεν γνωρίζεις. Είσαι δούλος και υποχείριο του θελήματος των άλλων. Η κυριαρχία του σώματός σου και της ψυχής σου, η ίδια η ελευθερία σου έχει παραμεληθεί και έχει αμφισβητηθεί πρώτα από εσένα τον ίδιο λόγω άγνοιας και στη συνέχεια από εκείνους που σε θέλουν δούλο και υπηρέτη, στερημένο των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων. Και δυστυχώς όλη η ευθύνη για την ανακάλυψη των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων στην ψυχή και στο σώμα σου, ανήκει αποκλειστικά σε σένα και κανείς δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει.  Εσύ πρέπει να ψάξεις, να ανακαλύψεις, να εξασκήσεις και να αξιοποιήσεις. Οι γύρω μπορεί να βοηθήσουν, αλλά ο τραπεζικός σου λογαριασμός είναι μόνο δικός σου και είσαι ο αποκλειστικά υπεύθυνος διαχειριστής.

Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί το νέο κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούμαστε όλοι να βιώσουμε την καθημερινότητά μας. Ο κόσμος, η οικουμένη, είναι πια το σπίτι όλων μας, αφού μέσα στο σπίτι μου φτάνουν εικόνες και ήχοι από την άκρη του κόσμου, από χώρες και λαούς που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες δεν τους είχαμε δει ούτε τους είχαμε ακούσει. Άρα θα πρέπει να προετοιμαστούμε και για την ανάλογη αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων, μέσα στις οποίες καλούμαστε να επιβιώσουμε και να εκπληρώσουμε το σκοπό της ύπαρξής μας. Αυτό δεν είναι απειλή αλλά πρόκληση. Αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τον προορισμό μας, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρώτος ο Χριστός άνοιξε τους ορίζοντές μας και μας υπέδειξε ότι στόχος μας δεν είναι μόνο η οικογένεια, το στενό φιλικό περιβάλλον, αλλά στόχος και γείτονες είναι οι άνθρωποι που ζουν μακριά από μας, ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον που μας έταξε ο δημιουργός μας να ζήσουμε είναι το απέραντο, χωρίς όρια γεωγραφικά και πολιτιστικά, και μας έχει εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα εφόδια και όλες τις ικανότητες επιβίωσης ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι για φόβο, αλλά είναι πρόκληση αξιοποίησης των δώρων του δημιουργού μέσα στην καθημερινότητά μας. 

Κάθε φορά που πίνουμε συνηθίζουμε να λέμε στην υγειά μας. Πρόκειται για μια ιστορική φράση που σκοπό έχει να ευχηθούμε ό,τι πίνουμε και ό,τι τρώμε να συμβάλει στην καλή μας υγεία. Και αυτή η καλή συνήθεια είναι απόδειξη ότι καθένας το πρώτο πράγμα που επιθυμεί είναι η υγεία του, διότι όλα τα άλλα έχουν κατώτερη αξία. Αυτό σημαίνει ότι θέτουμε σε πρώτη προτεραιότητα την κατάσταση της υγείας του σώματός μας, δηλαδή πάνω από κάθε άλλη αξία, έχοντας την εμπειρία που λέει ότι αν δεν είσαι καλά στην υγεία σου, τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις. Αυτή ακριβώς η προσωπική μας διαπίστωση είναι η αφετηρία για να σκεφτούμε και την αξία της υγείας του εσωτερικού μας ανθρώπου, του ανθρώπου της ψυχής και του πνεύματος. Και αν για το φθαρτό σώμα μας διαθέτουμε όχι μόνο ευχές αλλά και εμπειρία και γνώση στην επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία μας, πόσο μάλλον πρέπει να αποκτήσουμε γνώση και εμπειρία για την επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία του εσωτερικού μας ανθρώπου και να μην μένουμε μόνο στις ευχές των εορτών, νοοτροπία που έχουμε όλοι οι Νεοέλληνες: να μένουμε στις ευχές και στις προσδοκίες, χωρίς να προχωρούμε σε γνώση και εμπειρία βελτίωσης του εσωτερικού μας ανθρώπου, του τμήματος της προσωπικότητάς μας που έχει αξία και μετά την ημερομηνία της ταφής μας.