Αρχεία για: Σεπτέμβριος 2017

Το παράδειγμα του Θωμά που μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο κεφάλαιο 20, 24-29 είναι το καλύτερο πρότυπο για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα, ο οποίος ακούει πολλά, αλλά έχει την προσωπική ευθύνη των πράξεών του. Ο Θωμάς δεν άκουσε από έναν ούτε από δύο φίλους του την εμφάνιση του αναστημένου Χριστού. Αντίθετα άκουσε την μαρτυρία δέκα φίλων και συνεργατών του με τους οποίους, αν μη τι άλλο, είχαν ζήσει χρόνια μαζί την ζωντανή διδασκαλία του Χριστού μέσα από προσωπικές εμπειρίες. Ωστόσο στα ζητήματα της πίστης δεν χωρούν λάθη, γιατί αυτά πληρώνονται αργότερα και μάλιστα με υψηλό τίμημα. Ο ίδιος ο Θωμάς είναι γνωστό από την παράδοση ότι έφτασε μέχρι την Άπω Ανατολή και κήρυξε το Ευαγγέλιο, κατά συνέπεια θα έπρεπε ο ίδιος προσωπικά να έχει την απαιτούμενη εμπειρία και να μην στηρίζεται στις εμπειρίες των άλλων, έστω και συμμαθητών του, απλούστατα γιατί στις δύσκολες αποστολές θα ήταν μόνος του και θα έπρεπε μέσα στην μοναξιά του να έχει εμπειρίες προσωπικές που θα τον βοηθούσαν να ξεπεράσει τις θύελλες. Η γνώμη και εμπειρία των άλλων είναι διδακτική. Όμως η προσωπική εμπειρία και προσωπική γνώση είναι το θεμέλιο. Και αυτό το ήξερε καλά ο Θωμάς και ο Χριστός. Για αυτό και ο Χριστός δεν αρνείται να ικανοποιήσει την ανάγκη του Θωμά για προσωπική εμπειρία της Ανάστασης, όπως δεν το αρνείται και σήμερα σε κάθε φυσικό πρόσωπο που αναζητεί αποδείξεις προσωπικές για την παρουσία και λειτουργία της πίστης του αναστημένου Χριστού στη ζωή του.

Η λέξη ωραίος υποκρύπτει συναισθηματική αξία, δηλαδή κρίνουμε κάτι ως ωραίο, όμορφο, όταν ικανοποιεί το αισθητικό αισθητήριο μας από την εξωτερική του εμφάνιση και όχι από την λογική μας. Στην πραγματικότητα βέβαια το νόημα της λέξης δεν είναι αυτό. Διότι η λέξη ωραίος προέρχεται από την λέξη ώρα, δηλαδή ωραίο είναι εκείνο που έχει την κατάλληλη ωριμότητα, είναι στην κατάλληλη ώρα και στιγμή, είναι στην ακμή και στην τελειότητα της ωριμότητάς του. Με άλλα λόγια, ωραίο και ώριμο είναι εκείνο που χρονικά έχει εξαντλήσει την ανοδική του εξελικτική πορεία και σε λίγο θα αρχίσει η φθορά, η γήρανση, ο θάνατος και η εξαφάνιση. Ο χρόνος δηλαδή είναι ο καθοριστικός παράγοντας από τον οποίο κρίνουμε την ωραιότητα ενός πράγματος, μιας υπόθεσης. Και επειδή η καθημερινότητά μας είναι μια διαδοχή μικρών γεγονότων, όταν τα μικρά γεγονότα γίνονται στην σωστή ώρα τους, τότε και το σύνολο της ζωής μας εμφανίζεται ωραίο, ώριμο, ικανοποιητικό. Αντίθετα, αν οι πράξεις μας γίνονται βιαστικά, χωρίς υπομονή και εξάντληση του προβλεπόμενου από την κάθε πράξη χρόνου, τότε οι συνέπειες είναι αρνητικές, η ζωή της καθημερινότητάς μου είναι κόλαση. Αν ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου πριν σταθμεύσει, η τραγωδία είναι βέβαιη. Αν κόψω ένα φρούτο πριν ωριμάσει, το καταστρέφω. Αν διακόψω το μαγείρεμα του φαγητού πριν την ώρα του, το φαγητό θα είναι σκουπίδια. Αν οι πράξεις μου δεν είναι τέλειες, δηλαδή δεν έχουν αρχή αλλά και τέλος, ολοκλήρωση, τότε οι πράξεις μου είναι μάταιες, είναι κόπος χωρίς αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι το αντίθετο του ψεύδους. Η αλήθεια είναι το στοιχείο που γίνεται φανερό, δεν είναι σκεπασμένο, δεν λανθάνει, δεν διαφεύγει, ακριβώς γιατί η αλήθεια είναι το φως και το φως, όπου και όταν υπάρχει, πάντοτε φέγγει. Η αλήθεια είναι προσφιλής, αλλά και μισητή. Προσφιλής όταν μας βολεύει, μισητή όταν είναι ενάντια στα συμφέροντά μου. Και όλοι θέλουμε την αλήθεια, φτάνει να μην είναι εις βάρος μου. Αυτή όμως η προσέγγιση δεν είναι η ορθή, γιατί όταν χάνω την αλήθεια, χάνω και τον δρόμο μου, γιατί το ένα ψέμα θα φέρει και το επόμενο και αυτό θα είναι εις βάρος μου πολλαπλασιαστικά. Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν είπε μόνο ότι “εγώ είμαι η αλήθεια”, αλλά πρόσθεσε και κάτι πολύ σημαντικό: είμαι και η οδός και η ζωή. Πίσω από την πικρή αλήθεια κατά κανόνα, κρύβεται ο δρόμος και η ζωή. Πίσω από το γλυκό ψέμα, κρύβεται κατά κανόνα το αδιέξοδο και ο θάνατος. Και μπορεί στην αρχή να φαίνεται ότι η αναζήτηση και η εφαρμογή της αλήθειας είναι προσωρινά εις βάρος μου, αργότερα όμως αποδίδει καρπούς ειρηνικούς δικαιοσύνης. Αντίθετα το ψέμα και η απάτη, στην αρχή προσφέρουν ελευθερία, αργότερα όμως οδηγούν σε αιχμαλωσία και κόλαση.

Η λάθος πληροφορία από το GPS, η λάθος αντίδραση ενός οδηγού αυτοκινήτου είχε ως συνέπεια τον ακαριαίο θάνατο τριών νέων ανθρώπων και ενός τέταρτου που βρίσκεται στην εντατική από το ίδιο τροχαίο δυστύχημα που έγινε στην πόλη μου. Αυτό το τραγικό συμβάν φέρνει στο νου την ευθύνη που έχουμε όταν χειριζόμαστε μεγάλες υποθέσεις της σύγχρονης ζωής. Το λάθος της πληροφορίας δεν το πλήρωσε το GPS, το λάθος της πληροφορίας δεν το πλήρωσε ο οδηγός του αυτοκινήτου, αλλά την λανθασμένη πληροφορία την πλήρωσαν τέσσερις νέοι άνθρωποι που επέβαιναν σε δυο μοτοσυκλέτες, συγκρούστηκαν με το αυτοκίνητο που έκανε την λάθος κίνηση που υπέδειξε λανθασμένα το GPS, και αυτοί οι αθώοι έχασαν τη ζωή τους. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα ευθύνης. Όταν μας λένε να κάνουμε κάτι, δεν σημαίνει ότι εγώ που το πράττω δεν έχω ευθύνη. Αντίθετα. Σημαίνει ότι η ευθύνη είναι απόλυτα δική μου, προσωπική, και οι συνέπειες – θετικές ή αρνητικές – χρεώνονται αποκλειστικά σε μένα. Στην καθημερινότητα της ζωής μας δεν υπάρχουν ανεύθυνες πράξεις. Κάθε πράξη είναι δική μας πράξη και όχι των άλλων, οι οποίοι από άγνοια ή από δόλο, μπορεί να μας προτρέπουν να πράξουμε κάτι. Η εφαρμογή και η υλοποίηση μιας οδηγίας, μιας εντολής, είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση. Και η ευθύνη δεν μεταβιβάζεται, δεν διαγράφεται και δεν παραγράφεται ποτέ. Το καλό κέρδος εγώ το απολαμβάνω και τις τραγικές συνέπειες πάλι εγώ θα τις υποστώ από τον λάθος χειρισμό της καθημερινότητάς μου. 

Η εγκράτεια είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση και δεν μετέχει κανείς άλλος. Εγώ αποφασίζω, εγώ βάζω τα όρια, εγώ δοκιμάζω και εκγυμνάζομαι, εγώ εκτιμώ τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου. Οι γύρω μου βλέπουν αποτελέσματα, αλλά εγώ έχω ακέραιη την ευθύνη των πράξεών μου. Και είναι προφανές ότι όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο σώμα μου και όχι έξω από αυτό, άρα και η διάρκεια και η ένταση καθορίζονται από μένα και τις προσωπικές μου ανάγκες. Το σύγχρονο περιβάλλον μας επηρεάζει και μας παρασύρει στον αχαλίνωτο τρόπο ζωής του Δυτικού Κόσμου. Και στο περιβάλλον αυτό καθένας καλείται να βρει την ατομική του ευτυχία και απόλαυση, όχι μόνον για το σήμερα αλλά και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο. Τα ξερά φύλλα των δένδρων που παρασύρει ο άνεμος και τα ψηλά και καρποφόρα δένδρα που στέκονται για αιώνες στην ίδια θέση και παράγουν κάθε χρόνο τον πολύτιμο καρπό τους από τον οποίο τρέφεται ο κόσμος, είναι το καλύτερο παράδειγμα για την εγκράτεια. Η αυτο-πειθαρχία, η εκγύμναση του εαυτού μου στην διαχείριση των σκέψεων, των λόγων και των πράξεων, είναι η εγγύηση για μια μακροχρόνια και καρποφόρα ζωή. Το εύκολο χρήμα, η ατέρμονη προβολή και το χειροκρότημα, φέρνουν χαρά και ευτυχία. Αλλά αν όλα αυτά δεν υπακούν στην δική μου θέληση και απόφαση, τότε γρήγορα καταντούν μάστιγα, φέρνουν τραγικά αδιέξοδα και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία και τον θάνατο.