Αρχεία για: Οκτώβριος 2017

Η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί μέρος μιας σειράς: Ελευθερία ή θάνατος;
Η αμαρτία δεν είναι έννοια μεταφυσική μόνο, αλλά είναι πρωτίστως έννοια πρακτική και καθημερινή. Αν δηλαδή κλέψω, δεν χρειάζεται πάντα να περιμένω την τιμωρία του Θεού, αλλά ο ανθρώπινος νόμος με καταδικάζει για την συγκεκριμένη πράξη μου. Αυτό ισχύει για όλα τα θέματα της καθημερινότητας, άσχετα αν πολλές φορές η ποινή των πράξεών μου δεν είναι άμεση ή δεν συλλαμβάνομαι για την παράνομη πράξη μου. Το ίδιο ισχύει και για τα ζητήματα που έχουν σχέση με την προσωπική μου ζωή και την προσωπική μου καθημερινότητα, άσχετα αν κανείς δεν με βλέπει και οι συνέπειες βαρύνουν μόνον εμένα. Αν δηλαδή ο εσωτερικός μου άνθρωπος και η συνείδησή μου γνωρίζουν την παράνομη πράξη μου, αυτό είναι αρκετό για να μεταβληθεί σταδιακά η ζωή μου σε μια κόλαση εσωτερικής ανεπάρκειας και προσωπικής αβεβαιότητας, με συνέπεια ο εσωτερικός μου κόσμος να γίνεται κάθε μέρα και πιο σκοτεινός, η ζωή μου να βαδίζει αρνητικά και όχι θετικά, και κυρίως η αδυναμία στις ορθές αποφάσεις μου να γίνεται σταδιακά νόμος και άλλοι να αποφασίζουν για μένα. Δηλαδή έχω πάψει να είμαι κύριος του εαυτού μου και έχω γίνει δούλος κάποιων άλλων που αποφασίζουν για μένα. Αυτή την έννοια ήθελε ο Χριστός να αποσαφηνίσει στους μαθητές και ακροατές του μιλώντας για δουλεία που προέρχεται από τα λάθη μου και όχι αναγκαστικά από κάποιον εξωτερικό εχθρό. Η ψυχική δουλεία, η δουλεία του εσωτερικού μου κόσμου, είναι η χειρότερη πηγή των κακών της καθημερινότητας, αλλά και της αιωνιότητάς μου. Και αυτή πρέπει να αποβληθεί από την προσωπική μου ζωή.

Η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί μέρος μιας σειράς: Ελευθερία ή θάνατος;
Πολλές φορές η πραγματική ζωή δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες της πίστης, και πολλές φορές η ανάγκες της πίστης δεν συμβαδίζουν με την πραγματική καθημερινή μας ζωή. Αυτό έχει ως συνέπεια να βρισκόμαστε σε αδιέξοδα, είτε στα ζητήματα της καθημερινής ζωής, είτε στα ζητήματα της πίστης. Και οι δυο αυτοί τομείς όμως είναι βιώματα προσωπικά και τα λάθη πληρώνονται επί τόπου και πολλές φορές υποθηκεύουν και το μέλλον μας. Αυτός είναι και ο λόγος που θα πρέπει και οι δυο αυτές παράμετροι, δηλαδή η πίστη και η καθημερινότητα, να συνυπάρχουν και να συλλειτουργούν αρμονικά, συμπληρώνοντας η μια τις ανάγκες της άλλης. Σε διαφορετική περίπτωση αποσυρόμαστε από την καθημερινή πραγματικότητα και γινόμαστε απόκοσμοι ή μένουμε στην καθημερινότητα αλλά έχουμε ήδη χάσει ένα τμήμα της ζωτικής πίστης μας. Απλούστατα, γιατί δεν έλυσα τα ζητήματα που με απασχολούν με βάση τα δεδομένα της πίστης μου, αλλά ή τα παράβλεψα ή τα έλυσα  ακολουθώντας λάθος συνταγές. Και αυτό βεβαίως και προσωρινά μπορεί να φέρει συμφορές και κατά πάσαν πιθανότητα τα λάθη μου θα πληρωθούν στο μέλλον. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν άφησε περιθώρια, αλλά έβαλε τα πράγματα σε μια ευθεία, σε ένα και μοναδικό δρόμο: Η πίστη μου αποδεικνύεται από την πετυχημένη καθημερινότητά μου, και η καθημερινότητά μου αποδεικνύει την  λειτουργία της ζωντανής πίστης μου στον αναστημένο Χριστό. Ούτε η φυγή από την πραγματική ζωή με πρόσχημα της πίστη, ούτε η άρνηση της πίστης με πρόσχημα τις δυσκολίες της ζωής αποτελούν μέρος της διδασκαλίας του Χριστού.

Η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί μέρος μιας σειράς: Ελευθερία ή θάνατος;

Αν και στο ερώτημα Ελευθερία ή θάνατος όλοι διαλέγουμε την ελευθερία και την ζωή, στην πραγματικότητα επιλέγουμε ένα δύσκολο δρόμο, γιατί η ελευθερία έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα και όχι μόνον δικαιώματα. Και μάλιστα το πρώτο στοιχείο της ελευθερίας είναι η προσωπικές μου επιλογές, οι οποίες αν είναι καλές και συμβάλλουν στην διατήρηση της ελευθερίας μου, τότε η ελευθερία μου παραμένει. Αν όμως οι προσωπικές και ατομικές μου επιλογές είναι λάθος, τότε σύντομα χάνω στην ελευθερία μου και γίνομαι και πάλι δούλος και μάλιστα σε χειρότερη μοίρα, απλά διότι ξέφυγα αλλά ξαναγύρισα στον παλιό κακό μου αφεντικό το οποίο και θα με εκδικηθεί με σκληρότερα μέτρα και βασανιστήρια. Το κύριο λοιπόν μέλημα δεν πρέπει να είναι μόνο το θέλω την ελευθερία, αλλά να είναι το να διατηρήσω πάντα την ελευθερία των επιλογών μου και όχι μόνο για σήμερα. Για αυτό και ο Χριστός δεν δίδαξε την στιγμιαία ελευθερία, αλλά δίδαξε και τον τρόπο που μπορούμε να αποκτήσουμε την ελευθερία, και πέρα από αυτό δίδαξε τον τρόπο που κρατάμε την ελευθερία μας σε όλο το μήκος της ζωής μας, ανεξάρτητα από τις καθημερινές μου ανάγκες και την καθημερινή μου ζωή. Ο Χριστός δεν ζει μακριά αλλά ζει δίπλα μας, όχι μόνον στην Εκκλησία αλλά και στο δρόμο, και στην δουλειά μου, και στις σχέσεις μου με το κοινωνικό και οικογενειακό μου περιβάλλον, και στον συναισθηματικό μου κόσμο. Και η ζωή μαζί του δεν είναι στιγμιαία, αλλά είναι ζωή βάθους χρόνου και εμπειριών που ποτέ δεν τελειώνουν με την απλή καθημερινότητα.

Η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί μέρος μιας σειράς: Ελευθερία ή θάνατος;

Επειδή κανείς δεν επιλέγει τον θάνατο, είναι προφανές ότι όλοι θέλουμε τη ζωή. Και επειδή ζωή χωρίς ελευθερία δεν είναι ζωή, είναι προφανές ότι καθένας καλείται να επιλέξει όχι μόνο τον “μη θάνατο”, αλλά να επιλέξει την ζωή και την ελευθερία. Το πιο σημαντικό όμως είναι όχι μόνο να επιλέξει κάποιος την ελευθερία και τη ζωή, αλλά να μάθει και πως να την αποκτήσει και κυρίως πως θα την διατηρήσει. Γιατί απόκτηση δεν σημαίνει και διατήρηση. Αντίθετα, η απόκτηση συνεπάγεται ευθύνες για την διατήρηση της ζωής και της ελευθερίας. Και αυτό δεν το θέλουμε. Θέλουμε τα αγαθά, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε το κόστος ούτε για την απόκτηση ούτε για την διατήρηση. Και αυτή η προσέγγιση, ενώ στην πρακτική μας ζωή είναι κατανοητή και ξέρουμε ότι αν δεν φυλάξουμε τους θησαυρούς μας σύντομα θα τους χάσουμε, στα ζητήματα της πίστης είμαστε πρόχειροι και εύκολοι. Δεν βελτιώνουμε ούτε τους κανόνες απόκτησης ώστε εύκολα να έχω πρόσβαση στα αγαθά της ζωής, ούτε και τους κανόνες φύλαξης και προφύλαξης ώστε να διατηρώ τα κεκτημένα και να προσθέτω χωρίς να αφαιρώ από τον πλούτο της εσωτερικής μου ζωής. Η παρουσία του ζωντανού θεού και η δική του διδασκαλία, είναι οι μόνες εγγυήσεις για απόκτηση και διακράτηση των αγαθών της παρούσης και της μέλλουσας ζωής. Οι εγγυήσεις της κοινωνίας αφορούν μόνο τα πολύτιμα γήινα και  καθημερινά. Η παρουσία του ζωντανού θεού εγγυάται και τα δύο.