Η άμαξα για να προχωρήσει έχει ανάγκη το άλογο που την σέρνει να είναι μπροστά και όχι πίσω. Το αντίθετο έχει ως συνέπεια η άμαξα να μένει ακίνητη και όλα να είναι στάσιμα.

Αυτή η έννοια έχει ειδική αξία για τα ζητήματα της πίστης, γιατί όλοι μας έχουμε μια γενική γνώση των πραγμάτων της πίστης, αλλά σπάνια μπαίνουμε στον κόπο να ελέγξουμε αν η άμαξα μας έχει μετακινηθεί στον στόχο που θέσαμε ή έχει μείνει στάσιμη εκεί που ήταν και τον περασμένο χρόνο. Συνήθως όλοι επαναπαυόμαστε στην συναισθηματική μας ικανοποίηση και αποφεύγουμε να μπούμε στον κόπο του πραγματικού ελέγχου της αλήθειας. Και αυτό έχει ως συνέπεια να νομίζουμε ότι κατακτήσαμε τα πάντα, ενώ είμαστε τυφλοί και ταλαίπωροι στην καθημερινή μας ζωή. Και φυσικά αυτό δεν είναι το θέλημα του Θεού.

Ο Θεός μας έφτιαξε με κρίση, με δύναμη γνώσης και επίγνωσης, με πλούσια εφόδια για όλο τον πρόσκαιρο αλλά και τον μετά τον τάφο βίο μας. Για τον λόγο αυτό τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι μαθητές του μας υπενθυμίζουν την ανάγκη του check up, δηλαδή τον τακτικό έλεγχο και επανέλεγχο της πραγματικής μας κατάστασης και όχι της επιθυμητής και της φαντασίας μας.

Ο άνθρωπος της πίστης πρώτα είναι πρακτικός και από την έμπρακτη επιτυχία του βγάζει και συμπεράσματα για το αύριο. Πίστη που δεν επιβεβαιώνεται από την πρακτική καθημερινότητα είναι αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας. Ο καθημερινός έλεγχος του ταμείου και ο υπολογισμός κέρδους και ζημίας είναι η πρώτη υπεύθυνη καθημερινή πράξη κάθε εμπόρου.