Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί το νέο κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούμαστε όλοι να βιώσουμε την καθημερινότητά μας. Ο κόσμος, η οικουμένη, είναι πια το σπίτι όλων μας, αφού μέσα στο σπίτι μου φτάνουν εικόνες και ήχοι από την άκρη του κόσμου, από χώρες και λαούς που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες δεν τους είχαμε δει ούτε τους είχαμε ακούσει. Άρα θα πρέπει να προετοιμαστούμε και για την ανάλογη αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων, μέσα στις οποίες καλούμαστε να επιβιώσουμε και να εκπληρώσουμε το σκοπό της ύπαρξής μας. Αυτό δεν είναι απειλή αλλά πρόκληση. Αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τον προορισμό μας, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρώτος ο Χριστός άνοιξε τους ορίζοντές μας και μας υπέδειξε ότι στόχος μας δεν είναι μόνο η οικογένεια, το στενό φιλικό περιβάλλον, αλλά στόχος και γείτονες είναι οι άνθρωποι που ζουν μακριά από μας, ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον που μας έταξε ο δημιουργός μας να ζήσουμε είναι το απέραντο, χωρίς όρια γεωγραφικά και πολιτιστικά, και μας έχει εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα εφόδια και όλες τις ικανότητες επιβίωσης ακόμη και στην άκρη του κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι για φόβο, αλλά είναι πρόκληση αξιοποίησης των δώρων του δημιουργού μέσα στην καθημερινότητά μας.
Αρχεία για:2017
Στην υγειά μας ρε παιδιά
Κάθε φορά που πίνουμε συνηθίζουμε να λέμε στην υγειά μας. Πρόκειται για μια ιστορική φράση που σκοπό έχει να ευχηθούμε ό,τι πίνουμε και ό,τι τρώμε να συμβάλει στην καλή μας υγεία. Και αυτή η καλή συνήθεια είναι απόδειξη ότι καθένας το πρώτο πράγμα που επιθυμεί είναι η υγεία του, διότι όλα τα άλλα έχουν κατώτερη αξία. Αυτό σημαίνει ότι θέτουμε σε πρώτη προτεραιότητα την κατάσταση της υγείας του σώματός μας, δηλαδή πάνω από κάθε άλλη αξία, έχοντας την εμπειρία που λέει ότι αν δεν είσαι καλά στην υγεία σου, τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις. Αυτή ακριβώς η προσωπική μας διαπίστωση είναι η αφετηρία για να σκεφτούμε και την αξία της υγείας του εσωτερικού μας ανθρώπου, του ανθρώπου της ψυχής και του πνεύματος. Και αν για το φθαρτό σώμα μας διαθέτουμε όχι μόνο ευχές αλλά και εμπειρία και γνώση στην επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία μας, πόσο μάλλον πρέπει να αποκτήσουμε γνώση και εμπειρία για την επιλογή των καλών τροφών που θα συμβάλλουν στην υγεία του εσωτερικού μας ανθρώπου και να μην μένουμε μόνο στις ευχές των εορτών, νοοτροπία που έχουμε όλοι οι Νεοέλληνες: να μένουμε στις ευχές και στις προσδοκίες, χωρίς να προχωρούμε σε γνώση και εμπειρία βελτίωσης του εσωτερικού μας ανθρώπου, του τμήματος της προσωπικότητάς μας που έχει αξία και μετά την ημερομηνία της ταφής μας.
Αναλφάβητοι
Ο αναλφάβητος δεν είναι κουφός ούτε τυφλός. Είναι εκείνος που δεν έμαθε να γράφει και να διαβάζει. Αφού στις μέρες μας ακόμη και οι τυφλοί και οι κουφοί μπορούν να διαβάζουν και να ακούν μέσα από τις σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας (νοηματική γλώσσα, γλώσσα των τυφλών), είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να δικαιολογήσει τον αναλφαβητισμό του, την άγνοιά του δηλαδή να επικοινωνεί. Δεν υπάρχει καμιά ισχυρή δικαιολογία για την άγνοια που έχω πάνω στα ζητήματα της καθημερινότητας και κατά συνέπεια και για την άγνοια που έχω στα ζητήματα της εσωτερικής μου ζωής, της ζωής του εσωτερικού μου κόσμου. Αφού όλοι μπορούμε σήμερα να ακούσουμε, να διαβάσουμε, να προβληματιστούμε, να ακούσουμε και άλλες γνώμες και να κρίνουμε ποιο είναι το καλύτερο, όλοι μπορούμε να επιλέξουμε το καλύτερο από το καλό και όχι μόνο το καλό από το κακό. Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη πρόκληση και το μεγάλο στοίχημα. Μπορώ, αφού ξέρω να διαβάζω και να γράφω, να μάθω περισσότερα για το πώς να ενισχύω τον εσωτερικό μου άνθρωπο ώστε να πράττω αυτό που θέλω και όχι αυτό που δεν θέλω; Ο δημιουργός έχει βάλει τα εφόδια μέσα μας, έχει βάλει προκαταβολικά τις δεξιότητες μέσα στο DNA σου. Σε μένα και σε σένα απομένει η ευθύνη να ενεργοποιήσουμε τους μηχανισμούς και τις δεξιότητες αυτές, ώστε να πάψουμε να είμαστε αναλφάβητοι, χωρίς γνώση της αξίας μου, δούλοι και όχι κύριοι του εαυτού μας.
Σχολή οδηγών
Οι σχολές οδηγών δεν υπήρχαν πάντοτε. Δημιουργήθηκαν στον εικοστό αιώνα προκειμένου να καλύψουν μια νέα ανάγκη που προέκυψε από την χρήση, την αναγκαστική χρήση, των αυτοκινήτων. Πριν την ανακάλυψη και χρήση των αυτοκινήτων στη ζωή μας, σχολές οδηγών δεν υπήρχαν. Και αυτή η ιστορική πραγματικότητα μας διδάσκει ότι κάθε φορά που κάτι καινούριο μπαίνει στη ζωή μας, αναπόφευκτα πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το νέο αυτό εργαλείο της ζωής μας. Όποιος λοιπόν θέλει να είναι σύγχρονος άνθρωπος, με σύγχρονες αντιλήψεις και συνήθειες, όπως για το κινητό του τηλέφωνο και το αυτοκίνητό του, έτσι και για τα ζητήματα της πίστεως οφείλει να λάβει την κατάλληλη παιδεία και εκπαίδευση, ώστε και ο ίδιος να έχει ζωή αποτελεσματική στην καθημερινότητά του, αλλά και άλλους να προστατεύσει από τις τραγωδίες της άγνοιας. Η έρευνα, η εξάσκηση, η εκμάθηση των νέων τεχνολογιών για την διευκόλυνση της καθημερινής μας ζωής, είναι το παράδειγμα και ο ασφαλής οδοδείκτης και για τα ζητήματα της προσωπικής μας ζωντανής και αποτελεσματικής πίστης. Όσο καλύτερα ξέρω να χειρίζομαι τις νέες ανακαλύψεις, τη νέα τεχνολογία, τόσο ευκολότερη και αποτελεσματικότερη είναι η καθημερινή ζωή της πίστης μου.
Η πρακτική της πίστης
Κρίσιμο θέμα της καθημερινότητας είναι η πρακτική εφαρμογή των δυνατοτήτων της πίστης. Όπου υπάρχει πίστη, ενισχύεται ο άνθρωπος και με επιπλέον δύναμη από αυτήν που ήδη διαθέτει. Η πίστη και οι εφαρμογές της πίστης, προσθέτουν δύναμη, αφαιρούν ματαιότητα και θέτουν σε σωστή εξέλιξη τα γεγονότα της ζωής. Η πίστη δεν είναι άρνηση, αλλά είναι πρόσθεση δύναμης στον καθημερινό αγώνα και από τα έργα της καθημερινότητας αποδεικνύεται και η πίστη μου. Με την πίστη κατακτούμε τα στάδια της σοφίας και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Με την πίστη μαθαίνουμε να επιλέγουμε το καλύτερο από το καλό, την καλύτερη από την μέτρια και προσωρινή μερίδα. Με την πίστη δεν αποφεύγουμε τον καθημερινό μας αγώνα, αλλά με την πίστη πλουτίζουμε με νέους δρόμους την πεζή μας καθημερινότητα. Με την πίστη, ακόμη και τα απλά πράγματα φαίνονται και γίνονται πολύτιμα. Πολύ περισσότερο τα μεγάλα πράγματα γίνονται κατακτήσιμα, το μέλλον είναι ήδη εδώ και η ζωή δεν τελειώνει στο ληξιαρχείο της περιοχής μας, αλλά έχει συνέχεια στα ληξιαρχεία άλλων εποχών.