Αρχεία για:2017

Η εμπειρία που αποκτούμε με την πάροδο του χρόνου στη ζωή μας είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια βοηθά στην αποτελεσματικότητα των πράξεών μας, από την άλλη όμως μπορεί να γίνει συνήθεια και αιτία επιπολαιότητας και απροσεξίας με θλιβερές συνέπειες πολλές φορές. Ιδιαίτερα οι δραστήριοι και ισχυροί άνθρωποι βρίσκονται στο κέντρο του κινδύνου και για τον λόγο αυτό ο αυτοέλεγχος είναι απαραίτητο εργαλείο σε καθημερινή βάση. Ο ίδιος ο Χριστός, γνωρίζοντας τον μεγάλο αυτό κίνδυνο της υπερηφάνειας που δημιουργείται από τις επιτυχίες μας, συνιστά τον αυτοέλεγχο και καθορίζει το κριτήριο με το οποίο θα μετρούμε τις επιτυχίες μας. Όπως ο δούλος την εποχή εκείνη δεν αποκτούσε δικαιώματα γιατί είχε εκτελέσει τις εντολές του κυρίου του, έτσι και οι άνθρωποι της πίστης δεν αποκτούν δικαιώματα πίστης επειδή έπραξαν όσα ο Χριστός μας έχει υποδείξει να εκτελούμε για το δικό μας το συμφέρον. Η μη εκτέλεση φέρει νωθρότητα και αδράνεια. Η εκτέλεση για να αποκτήσω δικαιώματα έναντι των άλλων, φέρνει υπερηφάνεια, αυξάνει τον εγωισμό και το πνεύμα του θεού δεν ακολουθεί.

Σύνοψη είναι η περίληψη του περιεχομένου. Και μπορεί πολλές φορές η σύνοψη, η περίληψη, να προϊδεάζει για το περιεχόμενο, ωστόσο η ανακάλυψη του περιεχομένου είναι εκεί και περιμένει τον καθένα να το ανακαλύψει. Αυτό σημαίνει ότι η σύνοψη είναι απαραίτητη για ζητήματα που έχουν μεγάλο, εκτενές περιεχόμενο και για να γίνει η εισαγωγή μας στο ζήτημα αυτό το μεγάλο, πρέπει να γνωρίσουμε αρχικά την περίληψη και στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε βάθος, αναζητώντας το περιεχόμενο που δηλώνει η σύνοψη αυτή. Μόνο τότε έχει νόημα η περίληψη, όταν δηλαδή συνοδεύεται από ουσιαστικό εκτενές περιεχόμενο το οποίο καλούμαστε να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε. Στη ζωή της πίστης αυτό έχει κεφαλαιώδη σημασία, διότι με βάση την ιστορική πραγματικότητα, ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν να γραφούν όλες οι λεπτομέρειες των γεγονότων που περιγράφονται συνοπτικά στη Βίβλο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι της πίστης καλούνται αφού γνωρίσουν την σύνοψη των γεγονότων, στην συνέχεια να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο, κρατώντας στο ένα χέρι την καθημερινότητα της ζωής και στο άλλο χέρι τις οδηγίες της Βίβλου για το πως θα ζήσουν αποτελεσματικά τη ζωή της πίστης που εγγυάται όχι μόνο το σήμερα αλλά και το μέλλον της ζωής.

Η υπογραφή μας επιβεβαιώνει ότι το περιεχόμενο μιας πράξης είναι δικό μας έργο και όχι έργο άλλου. Η προσπάθειά μας να αποποιηθούμε ένα έργο μας είναι ανίσχυρη όταν το έργο φέρει την ιδιόχειρη υπογραφή μας και όχι την ιδιόχειρη υπογραφή κάποιου άλλου. Και είναι γνωστό μέσα στην ιστορία ότι πολλοί προσπάθησαν να υποκλέψουν το περιεχόμενο μιας πράξης αλλάζοντας και παραποιώντας τις υπογραφές. Ωστόσο στη σύγχρονη εποχή η κλοπή είναι σχετικά εύκολο να αποκαλυφθεί, διότι πάντα αφήνουμε ίχνη προσωπικά και όσο και αν κάποιος θέλει να παραποιήσει ή να οικειοποιηθεί δικό μας έργο, η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Το κοινωνικό περιβάλλον μπορεί να ασκεί επίδραση σε κάποια πράξη μας, ωστόσο η πράξη φέρει τη δική μας την υπογραφή πάντοτε και η συμβολή των κοινωνικών επιδράσεων δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για μια πράξη που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Η ανάληψη της ευθύνης μιας πράξης που φέρει την υπογραφή μας είναι η ασφαλής προϋπόθεση για κάθε σοβαρή προσπάθειά μας, αν θελήσουμε να ξεχάσουμε το κακό παρελθόν και να οικοδομήσουμε ένα ασφαλέστερο, υγιές και αποτελεσματικό προσωπικό μέλλον.

Καθένας μας γράφει καθημερινά τη δική του ιστορία και παίζει το δικό του ρόλο μέσα στην κοινωνία. Από την ώρα της γέννησής μας και κυρίως από την ενηλικίωσή μας, καθένας βρίσκεται μέσα στο στάδιο των αγώνων της κοινωνίας και παίζει ένα ρόλο με θεατές το σύνολο του κόσμου γύρω του. Και καθώς πλέον ο κόσμος γύρω μας δεν είναι μόνο οι γείτονές μας, αλλά είναι και τα άκρα του κόσμου μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι προφανές ότι ο ρόλος όχι μόνο πρέπει να είναι αυτός που θέλω, αλλά και να μάθω να τον εξασκώ αποτελεσματικά για να παράγεται και το αντίστοιχο αποτέλεσμα, αφού στόχος είναι όχι μόνον ο βιοπορισμός αλλά και η αναγνώριση, το χειροκρότημα των θεατών για το μάθημα που παίρνει από τον δικό μου ρόλο. Πολύ περισσότερο οι άνθρωποι της ζωντανής πίστης καλούνται όχι μόνον να εργαστούν για τον βιοπορισμό, αλλά και να αναδείξουν τις αρετές της πίστης που λαμβάνουν από εκείνον που τους καλεί στον δικό του αγώνα, όχι ως κουρασμένοι και φορτωμένοι αλλά ως πρωταγωνιστές, κεφαλές και ηγετικές προσωπικότητες, που αποδεικνύουν στην πράξη την πίστη τους ότι ο ζωντανός θεός ζωογονεί τα θνητά σώματα με το δικό του ανανεωτικό Πνεύμα της Αλήθειας και της Ζωής.

Η καλή μου διάθεση για κάτι, η καλή μου επιθυμία και πρόθεση δεν είναι αρκετά. Είναι μια καλή αρχή, ένα καλό σημάδι. Γιατί καθένας μας θέλει η καλή διάθεση, η καλή πρόθεση να επιβεβαιωθεί και με αντίστοιχες πράξεις που θα αποδεικνύουν ότι δεν μείναμε στην ιδέα και στις προθέσεις, αλλά πληρώσαμε το κόστος σε χρόνο, κούραση και χρήμα και τελικά κάναμε το έργο που είχαμε την επιθυμία να κάνουμε. Η καλή μου διάθεση να γίνω γιατρός όταν ήμουν μικρός δεν σημαίνει ότι έγινα και γιατρός, αν την καλή μου διάθεση δεν συμπληρώσουν τα είκοσι χρόνια σπουδών για να μάθω την επιστήμη και στη συνέχεια να εξασκήσω το επάγγελμα και να ολοκληρωθεί ο κύκλος επιθυμία – σπουδές – επιτυχή αποτελέσματα. Όταν όμως ερχόμαστε στα ζητήματα της ζωντανής πίστης στον ζωντανό θεό, κατά κανόνα μένουμε στο νηπιαγωγείο, στις προθέσεις και τις καλές διαθέσεις, στα συναισθήματα και όχι στην ακριβή γνώση και πρακτική εφαρμογή των Λόγων. Μαθαίνουμε ίσως να συλλαβίζουμε, αλλά είμαστε πολύ μακριά από το να κατανοούμε τα νοήματα που μεταμορφώνουν την ζωή μας. Μένουμε παιδιά στο μυαλό και ώριμοι στην απάτη, παιδιά στα θρησκευτικά συναισθήματα αλλά επαγγελματίες στην πλεονεξία και την διαστροφή. Και ύστερα φταίνε όλοι οι άλλοι και ποτέ εμείς για τη μιζέρια και τη φτώχεια της ζωής μας.