Αρχεία για:2017

Η ανεπάρκεια είναι το αντίθετο της επάρκειας και δηλώνει την έλλειψη των αναγκαίων στοιχείων, αγαθών και εφοδίων που είναι απαραίτητα για να πετύχουμε τον σκοπό μας. Και για μεν την πρακτική καθημερινότητα όλοι σχεδιάζουμε με ακρίβεια τις κινήσεις μας, αποφεύγοντας με επιμέλεια την ανεπάρκεια, ακριβώς διότι γνωρίζουμε ότι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην πετύχουμε το στόχο μας. Στον τομέα όμως της ζωντανής και αποτελεσματικής πίστης η έννοια της ανεπάρκειας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την ζωή ή τον θάνατο. Ενώ δηλαδή σε ένα ταξίδι μας με το αυτοκίνητο μπορεί η ανεπάρκεια καυσίμου να καλυφθεί με κάποιο έμμεσο τρόπο την ώρα της ανάγκης, στην περίπτωση της ζωντανής πίστης ο Μεγάλος Δάσκαλος διευκρίνισε ότι η ανεπάρκεια οδηγεί σε θάνατο. Μπορεί να θεωρώ ότι η καλή μου πρόθεση και αγάπη για την ζωή είναι επαρκεί στοιχεία για την ασφαλή πορεία μου προς την ζωή, ωστόσο ο ίδιος ο Δάσκαλος δεν άφησε κανένα περιθώριο άλλης ερμηνείας. Κάθε ένας που δεν διαθέτει σε επάρκεια τα αναγκαία εφόδια, όπως στην παραβολή των δέκα παρθένων, δεν πετυχαίνει το στόχο ανεξάρτητα από την γνησιότητα της αγάπης του προς τον θεό και την επιμονή του να κτυπά εκ των υστέρων την κλειστή θύρα.

Η έννοια της επάρκειας συνοδεύει κάθε πρακτικό σχεδιασμό της ζωής μας και δηλώνει την ύπαρξη των αναγκαίων εφοδίων και αγαθών για να πετύχω τον στόχο μου. Επάρκεια αγαθών αλλά και επάρκεια κάθε είδους εφοδίων με τα οποία θα ικανοποιήσω τις μελλοντικές ανάγκες μου, ώστε να μην βρεθώ σε στέρηση και αμάρτημα, δηλαδή αποτυχία. Με τον όρο αυτό, της επάρκειας, χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Χριστός στην παραβολή των δέκα παρθένων, την μερίδα εκείνη των γυναικών που πέτυχαν την είσοδο στον γάμο απλά γιατί είχαν μεριμνήσει να έχουν επαρκές απόθεμα λαδιού στα λυχνάρια τους. Οι μωρές παρθένες, όχι μόνον ταλαιπωρήθηκαν μέσα στη νύχτα να ψάχνουν εμπορικό κατάστημα για να αγοράσουν λάδι, προφανώς και σε υψηλότερη τιμή, αλλά και αποκλείστηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο από την είσοδο στην εορτή. Έτσι ενώ ξεκίνησαν όλες μαζί και οι δέκα, στο τέλος μόνον εκείνες που είχαν μεριμνήσει να διαθέτουν επάρκεια και υπερεπάρκεια ελαίου, κατάφεραν τον στόχο τους. Το αμάρτημα των μωρών δεν ήταν ηθικό αλλά κακού ή ανύπαρκτου υπολογισμού των αναγκαίων εφοδίων. Τα στοιχεία της αναμφισβήτητης αγάπης και του γνήσιου ενδιαφέροντος που διέθεταν για τον νυμφίο δεν στάθηκαν ικανά για να ανοίξει η θύρα εισόδου της νέας ζωής.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και όλοι προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον που δημιουργείται από τις εξελίξεις αυτές. Ο ηλεκτρισμός, οι ηλεκτρονικές συσκευές και όλες οι μηχανές που χρησιμοποιούμε έχουν σκοπό να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, προκειμένου να ασχοληθούμε με πιο σύνθετα προβλήματα της ζωής. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα δυσκολότερα προβλήματα βρίσκονται στην περιοχή της προσωπικής μας ζωής και της συνείδησής μας, του εσωτερικού μας κόσμου και των φόβων μου για το αύριο, για το μέλλον, για τη ζωή μετά θάνατον. Η αβεβαιότητα σκοτώνει, ο φόβος μας παραλύει, και στα ζητήματα αυτά η τεχνολογία δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Η απάντηση στα ζητήματα αυτά βρίσκεται στα ατομικά μας χέρια, βρίσκεται μέσα στο μυαλό και τη συνείδησή μας, βρίσκεται μέσα στα πιστεύω και τις αξίες που καλλιεργούμε καθημερινά, βρίσκεται μέσα στον καρπό των προσωπικών μας κόπων για τις αξίες που εμείς κρίνουμε ως κορυφαίες για τη ζωή του σήμερα, του αύριο και του άγνωστου μέλλοντος.

Στην παραβολή των ταλάντων ο δούλος που έκρυψε το τάλαντο δεν ήταν άφρων, δεν ήταν σε άγνοια. Γνώριζε πολύ καλά και την εμπορική αξία του ταλάντου και την ευθύνη του. Για τον λόγο αυτό μερίμνησε με επιμέλεια να φυλάξει, να κρύψει τον θησαυρό που του είχε εμπιστευτεί ο κύριός του. Διότι δεν τον έκρυψε απλώς, αλλά έσκαψε ένα όρυγμα, ένα βαθύ χαντάκι, και μέσα εκεί εναπόθεσε τον θησαυρό για να είναι ασφαλισμένος. Και πράγματι, αποδείχθηκε ότι η εκτίμησή του ήταν ορθή, κανένας δεν μπόρεσε να βρει και να κλέψει τον κρυμμένο θησαυρό. Ωστόσο δεν δικαιώθηκε, όχι γιατί δεν είχε κρύψει με την απαιτούμενη επιμέλεια τον θησαυρό – διότι αποδείχθηκε ότι ορθά εκτίμησε τον κίνδυνο της κλοπής, αλλά διότι ο σκοπός της παραχώρησης του θησαυρού δεν ήταν η διαφύλαξη αλλά ήταν η αύξηση, ο πολλαπλασιασμός του αρχικού κεφαλαίου. Μάλιστα στην περιγραφή της παραβολής από τον Ευαγγελιστή Λουκά διευκρινίζεται ότι δόθηκε ο θησαυρός προς διαπραγμάτευση, δηλαδή για να μπεί στο χρηματιστήριο αξιών και όχι για να τεθεί σε όρυγμα. Το τραγικό τέλος του δούλου εκείνου, όπως το περιγράφουν οι ευαγγελιστές, μας υποχρεώνει να στραφούμε στην έξοδο προς τον κόσμο των αξιών και όχι στην ασφαλή διαφύλαξη των δώρων του Θεού.

Ο προσανατολισμός, η κατεύθυνση που ακολουθούμε έχει σχέση με τον στόχο μας. Λάθος στόχος, σημαίνει και λάθος προσανατολισμός. Και λάθος προσανατολισμός στην πραγματικότητα σημαίνει απώλεια στόχου, σημαίνει μάταιο ταξίδι, σημαίνει χαμένος χρόνος, σημαίνει ζωή και πράξεις άνευ αντικειμένου. Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν και για τα ζητήματα της ζωντανής πίστης. Αν ο στόχος δεν είναι ο Χριστός και αν ο προσανατολισμός δεν είναι η καλύτερη γνώση του καθημερινά, τότε όχι μόνο ο προσανατολισμός και ο στόχος μας δεν έχουν νόημα, αλλά και ολόκληρη η ζωή μου είναι άνευ αντικειμένου αξίας. Απολαμβάνω το σήμερα αλλά το αύριο και το μέλλον έχουν χάσει την αξία τους στη συνείδησή μου και στον προσανατολισμό των πράξεών μου. Τότε τα δώρα του Δημιουργού μου μένουν ανεκμετάλλευτα, εγώ στερούμαι και ο μόνος υπεύθυνος για την λάθος πορεία μου, τον λάθος προσανατολισμό μου είμαι εγώ και κανένας άλλος. Η δική μου ευθύνη δεν μπορεί να μεταβιβαστεί σε τρίτο πρόσωπο. Οι επιλογές μου και οι συνέπειες, ο στόχος και ο προσανατολισμός μου είναι απόλυτα προσωπικές υποθέσεις και μεταβίβαση ευθυνών δεν υπάρχει. Από τα δικά μου λάθη και αδιέξοδα μόνο εγώ κατά κύριο λόγο υφίσταμαι τις συνέπειες.