Αρχεία για:2017

Το θέμα που επέλεξα για την σημερινή μας συνάντηση δεν είναι λογοπαίγνιο. Διότι είναι άλλο πράγμα ο μέγας, ο μεγάλος με οποιαδήποτε έννοια και άλλο πράγμα ο μεγαλύτερος. Ο μεγαλύτερος περιέχει το στοιχείο της σύγκρισης, της κρίσης και της ανάδειξης. Αποτελεί τον επόμενο σταθμό μου. Αποτελεί την επόμενη κατάκτησή μου στο επάγγελμά μου, στην προσωπική μου ζωή. Αποτελεί το στόχο προς τον οποίο κατευθύνω όλες τις παραγωγικές μου τις δυνάμεις. Αποτελεί την κινητήρια δύναμη που με αναγκάζει να πάω ένα βήμα πιο πέρα, να πάρω πιο ουσιαστικές αποφάσεις, να κοπιάσω περισσότερο, να γίνω καλύτερος, να πετύχω σήμερα αυτό που δεν είχα πετύχει χθες. Ο μείζων δεν είναι ο καλύτερος, αλλά είναι ο μεγαλύτερος. Το καλός – καλύτερος, περιλαμβάνει συναισθηματική κρίση πράγμα που εμπεριέχει το προσωπικό στοιχείο. Αντίθετα ο μέγας, ο μείζων, ο μεγαλύτερος εμπεριέχει μόνο αριθμητική διάκριση, πράγμα που λιγοστεύει την πιθανότητα παρερμηνείας λόγω των συναισθηματικών παραμέτρων. Άρα το καλός – καλύτερος είναι σπουδαίο, αλλά το μέγας – μείζων είναι ασφαλέστερο, είναι ανθεκτικό στην κριτική και αυτό εφάρμοσε ο Χριστός στην κρίση απέναντι στους συνεργάτες του. Μέτρησε τα τάλαντα που είχαν αποκτήσει με τον κόπο τους και το δικό του κεφάλαιο και όχι πόσο καλοί άνθρωποι ήσαν.

Στο 14 κεφάλαιο ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας μεταφέρει μια διδασκαλία του Χριστού σχετικά με την καθημερινότητα. Στην διδασκαλία αυτή, χωρία 28 και εξής, προσγειώνει τους ακροατές του, και προσγειώνει και εμάς σήμερα στην σκληρή πραγματικότητα. Ενώ δηλαδή η ζωή της πίστης φαντάζει εύκολη και θαυμαστή, δηλαδή είναι μια ζωή θαυμάτων, ο Χριστός με απλό και κατανοητό τρόπο μας εξηγεί ότι αυτό δεν είναι όλη η αλήθεια. Διότι πριν από τα θαύματα υπάρχει ο ρεαλισμός, υπάρχει η λογική, υπάρχει η ανθρώπινη κρίση, υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα. Και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί ο ίδιος, μας εκπλήσσει. Διότι δεν χρησιμοποιεί καθημερινό παράδειγμα, αλλά σπάνιο και δαπανηρό. Και το κάνει ακριβώς γιατί θέλει να τονίσει από τη μια τη σημασία της πίστης, η οποία μπορεί να πετύχει εξαιρετικά πράγματα, από την άλλη όμως για να τονίσει και την λογική που πρέπει να εφαρμόζεται από κάθε ένα που θέλει να πετύχει μέσα από τη ζωή της πίστης. Διότι βασική προϋπόθεση είναι η εφαρμογή των αρχών που προβλέπει ο κανόνας της πίστης. Έτσι το χτίσιμο ενός πύργου είναι έργο μεγάλο και θαυμάσιο αλλά για να το κτίσεις πρέπει πρώτα να έχεις τις προϋποθέσεις. Σε διαφορετική περίπτωση απλά γίνεσαι αντικείμενο χλευασμού και παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς μίμηση.

Η εποχή μας δικαιωματικά μπορεί να ονομαστεί εποχή του internet, διότι κάθε μέρα και περισσότερο αποδεικνύεται πόσο χρήσιμο εργαλείο είναι για τον καθένα μας. Μέσα από αυτό πλέον μιλάμε, επικοινωνούμε, στέλνουμε και λαμβάνουμε πληροφορίες, κάνουμε τραπεζικές συναλλαγές, κλείνουμε εισιτήρια και γενικά, χωρίς να το έχουμε αποφασίσει, μια νέα εμπειρία έχει μπει στην καθημερινή μας ζωή, καθορίζει την καθημερινή μας ζωή και σε σημαντικό βαθμό κυριαρχεί στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η νέα πραγματικότητα έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο και τα καθημερινά ζητήματά μας μέσα από άλλες δυνατότητες και ευκαιρίες, έχοντας εξασφαλίσει όχι μόνο καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά και ελεύθερο χρόνο και ποικιλία ευκαιριών, ζητήματα που πριν από μερικές δεκαετίες, και για την κυριολεξία από καταβολής κόσμου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Ενώ λοιπόν έχουμε μπει όλοι σε μια νέα εποχή, του internet, και ενώ το χρησιμοποιούμε ως εργαλείο καθημερινής ζωής, δεν κάνουμε το ίδιο και για τα ζητήματα της πίστης, δηλαδή δεν αναπροσαρμόζουμε τους στόχους και τις διαδικασίες στην καθημερινή μας ζωή για τα θέματα της πίστης. Αντίθετα, όταν μας δίνεται η ευκαιρία προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τη χλιαρή ή αδιάφορη στάση μας μέσα από ακατανόητες εικόνες της Παλιάς και της Καινής Διαθήκης, παραβλέποντας τη σημερινή πραγματικότητα.

Η λέξη ορίζοντας, από το ορίζω, (ορισμός, όριο, στα αγγλικά horizon), είναι μια κρίσιμη έννοια στη ζωή μας, διότι δηλώνει τα όρια μέσα στα οποία ουσιαστικά ζω και κινούμαι. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο ορίζοντάς μας, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η ζωή μας, διότι προβλέπουμε καλύτερα, ερευνούμε μακρύτερα, προετοιμαζόμαστε καλύτερα και αυτό το καταλαβαίνουμε από την οδήγηση, καθώς αν έχω το βλέμμα μου μακριά μπορώ να προβλέψω το εμπόδιο. Αν όχι, τότε κινδυνεύω από την έλλειψη χρόνου που απαιτείται για την σωστή αντίδραση. Όσο μακρύτερα βλέπω, τόσο καλύτερα αντιδρώ, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η ζωή μου. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ζωντανής πίστης στον ζωντανό θεό. Καθώς αυξάνεται η πίστη μου, μεγαλώνει και ο ορίζοντας των καθημερινών μου δυνατοτήτων. Διότι μπορώ να προβλέπω καλύτερα, να προετοιμάζομαι ασφαλέστερα και να μην είμαι έρμαιο των καθημερινών αλλαγών που συμβαίνουν γύρω μου. Άρα η πίστη είναι ένα εργαλείο, ένα εφόδιο καλύτερης ζωής και όχι εμπόδιο μιας καλύτερης ζωής, όπως πεισματικά κάποιοι θέλουν να το παρουσιάζουν. Και η αύξηση της πίστης είναι προσωπική υποχρέωση, δεν μεταβιβάζεται, δεν δανείζεται, δεν αντικαθίσταται και δεν παραχωρείται από κανένα φυσικό πρόσωπο σε άλλον. Είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση και ατομική ευθύνη.