Στις εύκολες και ήρεμες συνθήκες οι ισορροπίες είναι εύκολες. Δύσκολο είναι να διατηρήσεις την ισορροπία σου, την ορθή στάση σου, όταν οι συνθήκες είναι απρόβλεπτες, δύσκολες, θυελλώδεις.

Ενώ αυτό το γνωρίζουμε όλοι, στην πραγματικότητα το εφαρμόζουμε μόνο στον τομέα των οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων. Για την ενίσχυση του σώματός μας κάνουμε ασκήσεις και παίρνουμε φάρμακα είτε προληπτικά είτε κατασταλτικά. Στην περίπτωση όμως του εσωτερικού μας ανθρώπου, του τμήματος εκείνου της ζωής μου όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις και προσδιορίζεται το μέλλον μου, εκεί αγνοούμε τον αγώνα και την προετοιμασία για τις θύελλες.

Διότι είναι γνωστό ότι οι λανθασμένοι χειρισμοί στις εξωτερικές θύελλες, οι “αμαρτίες”, επιδρούν και στον εσωτερικό μου κόσμο και το πρώτο θύμα αυτής της άγνοιας είναι η απομάκρυνση από την πίστη.

Το επόμενο σίγουρο βήμα είναι το ναυάγιο στην προσωπική μου ζωή και στους στόχους που εγώ έχω θέσει, ενώ στο τέλος έρχεται ο όλεθρος και η οριστική απώλεια. Με αυτά τα λόγια ο απόστολος Παύλος επισημαίνει το πρόβλημα της φιλαργυρίας και των συνεπειών της.

Με λίγα λόγια η πορεία που έχει ως αφετηρία μόνο την επιθυμία για την αύξηση του πλούτου, υποκρύπτει κινδύνους και τα αποτελέσματα δεν είναι μόνον στην διαφθορά του εσωτερικού μου ανθρώπου, αλλά σταδιακά φτάνει με βεβαιότητα και το ναυάγιο με ναυαγό εμένα και όχι κάποιον άλλον.