Με την φράση “ανακαλύπτω τον τροχό” δηλώνουμε ότι τίποτα νέο δεν υπάρχει, γιατί για όλα όσα γνωρίζουμε έχουν μιλήσει ή έχουν ανακαλύψει οι παλαιότεροι από μας.

Άρα, το να ισχυρίζεται κάποιος ότι ανακάλυψε κάτι χρήσιμο στη ζωή, όπως ο τροχός με τη χρήση του οποίου οι μεταφορές έγιναν ευκολότερες άρα άλλαξε ριζικά η ζωή του ανθρώπου, θα πρέπει να επιβεβαιώνεται και από την πρακτική χρήση της ανακάλυψης του.

Συνήθως βέβαια, κλεισμένοι στον εαυτό μας και στην αυταρέσκεια μας, νομίζουμε ότι εμείς ανακαλύπτουμε για πρώτη φορά τον κόσμο και τις αλήθειες που εκείνος περιλαμβάνει. Και αυτό στα ζητήματα της πίστης είναι κρίσιμο θέμα, γιατί υψώνεται ο εγωισμός μας και νομίζουμε πράγματα που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα ή βλέπουμε αλλοιωμένη την σκληρή πραγματικότητα όταν αυτή δεν μας ευνοεί.

Και βέβαια η συνέπεια είναι να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, να επαναλαμβάνουμε πράγματα που άλλοι έχουν ανακαλύψει χρήσιμα για την εποχή τους και όχι για μας, απλούστατα γιατί δεν θέλουμε να ανακαλύψουμε το δικό μας το δρόμο, τα πράγματα που είναι αναγκαία για την δική μας τη ζωή, τα πράγματα που αντιστοιχούν στις σύγχρονες μας ανάγκες και όχι των αρχαίων.

Το παρελθόν και το μέλλον είναι μια σκληρή πραγματικότητα, είναι δυο βουνά ανάμεσα στα οποία κινούμαι από το παρόν προς το μέλλον, ενθυμούμενος αλλά όχι επαναλαμβάνοντας άκριτα το παρελθόν, όταν αυτό δεν επιλύει αλλά συσσωρεύει προβλήματα στην πρακτική μου ζωή του μέλλοντος.